Ecloga

 1 I|       tu iuvenis carusque deis in carmina cogis?~ Diximus
 2 I|        siccis phocae pascentur in arvis~ vestitusque freto
 3 I|      et felix dominam perducat in urbem.~ Iamque hic in silvis
 4 I| perducat in urbem.~ Iamque hic in silvis praesens tibi Fama
 5 I|        annis incensus uterque~ in Donaces venerem furiosa
 6 I|        Hanc, cum vicini flores in vallibus horti~ carperet
 7 I|        calathos cogendi lactis in usus.~ Quid tibi quae nosti
 8 I|      te peream, qui mane boves in pascua duco!~ Di pecorum
 9 I|      liquidis lumen splenderet in undis:~ quod vidi, nulla
10 I|        silvis dominam pervenit in urbem.~ Nos quoque te propter,
11 I|    etiam Nysae viridi nutrimus in antro.~ Quin et Silenus
12 I|      vindemia fervet~ collibus in summis, crebro pede rumpitur
13 I|  concavat ille manus palmasque in pocula vertit,~ pronus at
14 I|       Haec Pan Maenalia pueros in valle docebat~ sparsas donec
15 I|     donec oves campo conducere in unum~ nox iubet, uberibus
16 I|     siccare fluorem~ lactis et in niveas astrictum cogere
17 I|      Lycidas nec non et Mopsus in umbra~ pastores, calamis
18 I|      dum modo condictas vitant in vallibus ulmos,~ nunc fagos
19 I|       alit, tempus rapit: usus in arto est.~ Ver erat et vitulos
20 I|      qui nunc pro nivea coiere in cornua vacca.~ Et tibi iam
21 I|    formosa, veni: vocat aestus in umbram.~ Iam pecudes subiere
22 I|     animos teneris non spernat in annis,~ perferat et fastus.
23 I|      cineresque aversa effudit in amnem,~ Cantet amat quod
24 I|        carmina curas.~ cum sic in Meroen totis miser ignibus