Lib.  Cap. Par.

1   III,  2, 1|    ingenium, nisi etiam naturam plerumque fortuna corrumperet. Itaque,
2   III,  4, 2|          non angustae modo, sed plerumque praeruptae crebris oberrantibus
3   III,  6, 2|     quae leviora haberi solent, plerumque militari gratiora vulgo
4     V,  2, 1|       signum dabat, cuius sonus plerumque tumultuantium fremitu exoriente
5    VI,  5, 1|        essent. Rex pedibus iter plerumque faciebat: tunc admoveri
6  VIII,  2, 1| ingeniis natura consuluit, quod plerumque non futura, sed transacta
7     X,  5, 3|  vocesque auribus captabant; ac plerumque, vano metu territi per obscuras