Lib. Cap. Par.
1 III, 2, 1 | multitudo militum defuit. Cuius tum universae aspectu admodum
2 III, 2, 1 | capitale supplicium. Ille ne tum quidem libertatis oblitus: "
3 III, 3, 3 | sane illis gentibus vilis. Tum regiae pelices trecentae
4 III, 4, 2 | pervenit ad urbem Tarson, cui tum maxime Persae subiciebant
5 III, 6, 1 | poculum et haurit interritus; tum epistulam Philippum legere
6 III, 11, 1| gladios inpigre stringunt. Tum vero multum sanguinis fusum
7 III, 11, 1| timido, non ignavo cessare tum licuit; collato pede, quasi
8 III, 11, 1| vincendo locum sibi facerent. Tum demum ergo promovebant gradum,
9 III, 11, 2| equitum agmen inrumpunt. Tum vero similis ruinae strages
10 III, 11, 2| proderent, indecore abiectis. Tum vero ceteri dissipantur
11 III, 11, 3| conspici potui, cum ii, qui tum Dareo tabernaculum exornaverant
12 III, 12, 1| pristinae fortunae reginas fore. Tum Darei demum mater adlevari
13 III, 12, 3| atque nihil ille conspectu tum primum a se visi conterritus
14 III, 12, 3| ex hac indole hausisset!" Tum tabernaculo egressus. Tribus
15 III, 13, 1| effuderat et humus rigebat gelu tum adstricta, - vestes, quas
16 III, 13, 1| mutatione detractae, sed tum sortem earum crudelius adgravante
17 IV, 1, 1 | quattuor milia. Iam rectius tum ad Euphraten contendit,
18 IV, 1, 2 | deditur regi. Maritimam tum oram et pleraque longius
19 IV, 1, 3 | Abdalonymus repurgabat. Tum rege eo salutato, alter
20 IV, 1, 3 | qua patientia tuleris?" Tum ille: "Utinam", inquit, "
21 IV, 3, 1 | celeriter ad molem successit. Tum prora eius accensa remiges
22 IV, 3, 1 | alias arbores iniciebant, tum humus aggerebatur; superque
23 IV, 3, 1 | secum in profundum dabant; tum levatos onere stipites truncosque
24 IV, 3, 2 | caligine extinctum est. Tum inhorrescens mare paulatim
25 IV, 3, 2 | alias imperare soliti, tum metu mortis iussa exsequebantur.
26 IV, 3, 2 | dimicare nuntiabant. Syracusani tum Africam urebant et haud
27 IV, 5, 4 | quiescere, et non posse tum adiri, ceterum patere socio
28 IV, 7, 3 | At tum quidem regem propius adeuntem
29 IV, 13, 1| Tum vero universa futuri discriminis
30 IV, 15, 1| ad Alexandrum refugerunt. Tum Persae clamore sublato,
31 V, 3, 2 | contemptu sui pergere vident, tum vero ingentis magnitudinis
32 V, 4, 1 | Tum castris undique aperto loco
33 V, 4, 1 | praedicere Aristander, cui tum plurimum credebat ex vatibus,
34 V, 4, 1 | iter esset, maxime armatis. Tum rex: "Praedem", inquit, "
35 V, 7, 1 | rex ignem regiae iniecit; tum convivae et ministri pelicesque.
36 V, 9, 1 | vel errorem. Instare iam tum Alexandrum, gravem, etiamsi
37 V, 10, 3| flere etiam coegerunt. Ac ne tum quidem cogitati sceleris
38 V, 12, 2| humum pronum corpus abiecit. Tum vero custodiae eius adveti,
39 V, 13, 2| parricidas velle comitari. Tum vero ira quoque accensi
40 VI, 2, 3 | laude famaque redituris. Tum vero pro se quisque operam
41 VI, 4, 3 | alios commeatus, quorum tum copia regio abundabat, pomorum
42 VI, 5, 2 | ferarum virgulta subire soliti tum quoque intraverant saltum
43 VI, 5, 3 | desiderii eius absumpti sunt. Tum illa regnum suum, rex Parthienen
44 VI, 6, 1 | quam bello esse quaesitum: "tum cum maxime vinci ipsos dedique
45 VI, 7, 1 | per praesentes deos iurat. Tum Dymnus aperit in tertium
46 VI, 7, 1 | sibi esse respondet: ac ne tum quidem regi quae audierat
47 VI, 8, 1 | quis ad Parmenionem, qui tum Mediae magnisque copiis
48 VI, 9, 1 | obortaeque sunt omnibus lacrimae. Tum rex: "Quanto", inquit, "
49 VI, 9, 2 | Tum rex: "Qualis", inquit, "
50 VI, 9, 3 | Tum Philotan religatis post
51 VI, 9, 4 | Tum Coenus, quamquam Philotae
52 VI, 9, 4 | iudicari passurum se adfirmans. Tum dicere iussus Philotas,
53 VI, 9, 4 | sermone sis apud eos usurus." Tum Philotas: "Praeter Macedonas",
54 VI, 9, 4 | intellegi posset a pluribus." Tum rex: "Ecquid videtis, adeo
55 VI, 10, 1| Tum Philotas: "Verba" inquit, "
56 VI, 10, 1| aliarum gentium exolevit: tum victoribus quam victis peregrina
57 VI, 11, 2| Tum vero universa contio accensa
58 VI, 11, 3| tormentis quoque diceret. Tum corripitur et, dum obligantur
59 VII, 1, 1 | crimini fuerat exemptus. Tum quoque Antipatri soceri
60 VII, 1, 2 | etiam superbe minis indicat. Tum Amyntas, facta dicendi potestate: "
61 VII, 2, 1 | erant, occupaverunt. Is tum flere coepit, et os suum
62 VII, 2, 1 | terribili vultu intuens eum: "Tum", ait, "demens, lacrimare
63 VII, 2, 1 | in semetipsum fatebatur. Tum vero neque lacrimis, neque
64 VII, 2, 3 | notari poterat, legebat. Tum eius latus gladio haurit
65 VII, 3, 2 | quam ut ingredi cogerentur. Tum demum vitali calore moto
66 VII, 4, 3 | exspectationem suspenderat. Tum consilium aperit utilius
67 VII, 5, 1 | navaturos operam pollicebantur. [Tum Bessus perducitur.]~2.
68 VII, 5, 3 | Macedonibus gratum spectaculum. Tum Spitamenes: "Et te", inquit, "
69 VII, 5, 3 | videri ars haec possit; tum ingens visentibus miraculum
70 VII, 6, 1 | eripi sibi proprium officium tum potissimum, cum rex gestandus
71 VII, 6, 1 | ex quo decesserat Cyrus, tum imperata facturi. Iustissimos
72 VII, 7, 1 | At rex Scytharum, cuius tum ultra Tanaim imperium erat,
73 VII, 7, 1 | prioribus longe diversa: tum sollicitudinis causas adparuisse,
74 VII, 8, 1 | indutus procedit ad milites, tum primum post vulnus proxime
75 VII, 9, 2 | inmemores, ruere coeperunt. Tum vero non ora, non arma,
76 VII, 10, 2| moris laetitiaque celebrare. Tum rex admiratus magnitudinem
77 VII, 10, 3| sunt in editis collibus: tum velut freni domitarum gentium,
78 VIII, 1, 6 | regiam armati coirent, iubet. Tum vero Ptolomaeus et Perdiccas
79 VIII, 2, 2 | pace latrociniis adsueti; tum ferocia ingenia non bellum
80 VIII, 2, 2 | Lysimachi erat frater, tum primum adultus et, quod
81 VIII, 4, 1 | progredi nec considere audebat. Tum repente imber grandinem
82 VIII, 4, 1 | viso rex, quamquam ipse tum maxime admoto igne refovebat
83 VIII, 5, 1 | rege praeferebantur, hi tum caelum illi aperiebant,
84 VIII, 5, 2 | obsequium moraretur. Is tum silentio facto unum illum
85 VIII, 5, 3 | contemptu dignum esse respondit. Tum detractum eum lecto rex
86 VIII, 6, 5 | Tum Epimenes cuncta ordine consciorumque
87 VIII, 11, 1| fuga Indorum esse desertam; tum, dato signo ut universi
88 VIII, 14, 3| apte et commode inponunt. Tum humo lubrica et ob id inpediente
89 VIII, 14, 3| armis vix compotem mentis. Tum beluam in fugam concitat
90 IX, 1, 4 | celeriter feram occupaverunt. Tum ex hi, qui adsueverant talibus
91 IX, 2, 1 | ea in propiorem eius, qui tum regnasset, amicitiae locum
92 IX, 3, 1 | causam exercitus ageret. Tum Coenus: "Dii prohibeant",
93 IX, 6, 1 | valitudo incidisset. Hoc tum quoque more servato, universi
94 IX, 6, 3 | mandasse mementote." Ac tum quidem amicos dimisit; ceterum
95 IX, 8, 3 | esset, dubitari poterat. Tum certe primum expertus suorum
96 IX, 9, 1 | confundente dispares undas. Tum aliam insulam medio amni
97 X, 1, 2 | criminibus adstruxit, monitos tum demum ea deferre, cum ipse
98 X, 2, 2 | milia talentum proferri. Tum demum cum fide facta professio
99 X, 2, 4 | Tum ille: "Non hercule", inquit, "
100 X, 5, 1 | haberi sibi vellet, dixit tum velle, cum ipsi felices
101 X, 5, 2 | donantis occurrebant oculis. Tum Macedones divinos honores
102 X, 6, 2 | Tum Nearchus Alexandri modo
103 X, 6, 2 | pervicacius tuente sententiam. Tum Ptolomaeus: "Digna prorsus
104 X, 6, 2 | Perdiccae adsentiebantur. Tum Aristonus orsus est dicere
105 X, 7, 1 | contionem sine eo habuissent. Tum Pithon plenus lacrimarum
106 X, 7, 2 | Antipater res administrarent. Tum iusiurandum a singulis exactum,
107 X, 9, 1 | membra trepidarent. Quot ille tum extinxit faces! quot condidit
108 X, 9, 2 | benivolentiam conlaudat. Tum communi consilio rationem
109 X, 9, 3 | potius quam movere fortunam. Tum Perdicca, ut torpentes et
110 X, 9, 3 | intellecta fraude Perdiccae, tum quidem, quia ipsius corpori
|