Lib.  Cap. Par.

 1   III,  2, 1 |             etiam naturam plerumque fortuna corrumperet. Itaque, veritatis
 2   III,  5, 1 |               articulo rerum mearum fortuna deprehenderit, cernitis.
 3   III,  6, 2 |            cum praesto esset ubique fortuna, temeritas in gloriam cesserat.
 4   III,  8, 4 |   salubriter omni ratione potentior fortuna discussit: quippe alii prae
 5   III,  11, 3|            tumultuque, prout cuique fortuna erat, castra repleverant,
 6   III,  11, 4|        cornu Dareus stetisset, quae fortuna discriminis fuisset, requirebant:
 7   III,  12, 3|          esset occidere. Sed nondum fortuna se animo eius superfuderat:
 8   III,  13, 1|           nullo prohibere auso, cum fortuna regis etiam humillimis in
 9   III,  13, 1|      incredibili et fidem excedente fortuna cumulata, tunc alia stirpibus
10   III,  13, 1|          earum crudelius adgravante fortuna. In eodem grege uxor quoque
11    IV,  1, 4 |              quippe cum primas spes fortuna destituit, futura praesentibus
12    IV,  1, 6 |          eduxit. Eadem illic quoque fortuna partium fuit: tribus proeliis
13    IV,  1, 8 |          cetera pendebant, intuente fortuna. ~
14    IV,  5, 2 |           pendentes animos tulisset fortuna, sequerentur.~3.
15    IV,  6, 2 |          quidam, Darei miles, maius fortuna sua facinus ausus, gladium
16    IV,  7, 5 |           ei videri potuissent; sed fortuna, quos uni sibi credere coegit,
17    IV,  9, 3 |         esset vincere, sed perpetua fortuna regis avertit inde hostem.
18    IV,  11, 1|          proximae lucis adsignatura fortuna est." Legati respondent,
19    IV,  14, 4|      mutabiles vices rerum sunt, et fortuna nunquam simpliciter indulget.
20    IV,  16, 1|              tuebatur, - longe alia fortuna utriusque partis res gerebatur.
21    IV,  16, 1|             quamquam validior erat, fortuna tamen partium territus,
22    IV,  16, 1|           nobis quoque regis nostri fortuna vicit. Omnia Persarum caede
23    IV,  16, 1|             quaenam in dextro cornu fortuna regis esset, repressit suos.
24    IV,  16, 3|            in unum illum diem proh! fortuna cumulavit. Alii, qua brevissimum
25     V,  1, 2 |      amicorum eius ac militum fugam fortuna conpulerat. Quibus convocatis
26     V,  2, 2 |            ad victorem transferente fortuna. Ut vero urbem intravit,
27     V,  4, 1 |       necessitas exigebat et ipsius fortuna capiebat, oneratum armari
28     V,  5, 1 |             tam multiplici variaque fortuna singulorum, intuentibus
29     V,  8, 2 |         honesta morte aestimantibus fortuna iunxisset, tacerem potius
30     V,  8, 2 |             Equidem quam versabilis fortuna sit, documentum ipse sum,
31     V,  9, 1 |          bellum inimus, et pertinax fortuna Persas urgere non desinit:
32     V,  12, 2|     consilii patiens unicam in illa fortuna opem Artabazum, ultimum
33     V,  12, 4|        ludibria subinde excogitante fortuna. Et ne forte cultu regio
34     V,  13, 3|          adeo omnem sensum territis fortuna penitus excusserat, ut nec
35    VI,  1, 1 |             viros certamen aequante fortuna. Ceterum angustiae loci,
36    VI,  1, 2 |           erat decipi, et, quamquam fortuna rerum placebat, invidiam
37    VI,  2, 1 |            Darei frater, non illius fortuna quam indole animi sui clarior.
38    VI,  6, 1 |   moderationem, in altissima quaque fortuna eminentia bona, in superbiam
39    VI,  6, 3 |   Haesitanti, quod ratio non potui, fortuna consilium subministravit.
40    VI,  9, 3 |        tanti ducis, tam clari civis fortuna, qui quo modo duobus filiis,
41    VI,  10, 2|           spiritum adimet, quem, si fortuna exspectare voluisset, natura
42   VII,  7, 1 |             experiuntur. Haud dubia fortuna. Si omiserimus Scythas ultro
43   VII,  7, 1 |     recident, quibus adhuc vicimus. Fortuna belli artem victos quoque
44   VII,  9, 1 |                          Contra rex fortuna sua et consiliis eorum se
45  VIII,  3, 1 |     expeditionem, ut pleraque alia, fortuna indulgendo ei numquam fatigata
46  VIII,  3, 1 | patereturque sortem, quamcumque iis fortuna fecisset: sibi mortem deditione
47  VIII,  6, 3 |           cubiculum deducerent. Sed fortuna ipsius simulque epulantium
48  VIII,  13, 2|           ad bonos eventus vertente fortuna. Traicere amnem cum ceteris
49  VIII,  14, 4|         animi eius interritam ac ne fortuna quidem infractam non misericordia
50    IX,  3, 2 |         errare, pervenimus, quo tua Fortuna ducit. Haec tecum quam sine
51    IX,  5, 1 |            et, ne circumiri posset, fortuna providerat. Vetusta arbor
52    IX,  6, 1 |       interceptum misericors in nos fortuna servasset. Totidem proditores,
53    IX,  10, 3|      triumpho capere potuerunt. Sed fortuna, quae rebus famam pretiumque
54     X,  6, 1 |            scire, in quem Alexandri Fortuna esset transitura. Multi
55     X,  6, 3 |               inquit, "ut Alexandri Fortuna tantique regni fastigium