Lib.  Cap. Par.

 1   III,  4, 2 |      subeuntes propellerent. Iter vix quaternos capiebat armatos;
 2   III,  6, 2 |           cesserat. Aetas quoque, vix tantis matura rebus sed
 3   III,  8, 1 |        credi. Trahendi vero belli vix ullam esse rationem. Tantae
 4   III,  8, 2 |         posset, sequi nuntiantes. Vix fides habebatur; itaque
 5   III,  8, 4 |      pavidi agrestes nuntiaverunt vix credenti occurrere etiam,
 6   III,  10, 1|          totius Orientis offerri. Vix gladio futurum opus: totam
 7    IV,  2, 1 |           ventus obstabat. Quippe vix leni et tranquillo mari
 8    IV,  2, 1 |  cernentibus profundum mare, quod vix divina ope posset inpleri:
 9    IV,  3, 1 |   profundum ruit, tantaeque molis vix ulla vestigia invenit Arabia
10    IV,  7, 1 |        expeditis quoque et paucis vix tolerabile ingrediendum
11    IV,  7, 2 |        undique ambientibus ramis, vix in densam umbram cadente
12    IV,  9, 2 |  coniectari poterat, aestimabant, vix fecerunt fidem, tot milibus
13    IV,  9, 3 |      ostendit. Sed gradum firmare vix poterant, cum modo saxa
14    IV,  10, 3|           deficere eam nuntiat et vix spiritum ducere. Itineris
15    IV,  14, 4|           paene inmensa planities vix caperet, conparavi, equos,
16    IV,  15, 1|      Scytharumque impetum: quippe vix temptato certamine refugit
17    IV,  16, 5|         quod in illo ardore animi vix credi potest, prudentius
18     V,  1, 4 |        fundamenta iacienda egesto vix suffulciendo operi firmum
19     V,  4, 1 |  erubescebat ita tradito more, ut vix ullum militiae tam sollemne
20     V,  4, 1 |            silvestres esse calles vix singulis pervios, omnia
21     V,  4, 1 | Desperatio igitur ingens, adeo ut vix lacrimis abstinerent, incesserat.
22     V,  13, 3|            Festinantem Alexandrum vix III milia equitum persecuta
23     V,  13, 3|       universa fugientium agmina. Vix credibile dictu, plures
24    VI,  1, 1 |   languescere lubrica arma sudore vix sustinens, pedem deinde
25    VI,  1, 1 |           haud amplius M; ceterum vix quisquam nisi saucius revertit
26    VI,  3, 3 |        praestat territum adhuc et vix mentis suae compotem opprimere!
27    VI,  6, 2 |        apparatuque luxuriae agmen vix moveretur, suas primum,
28   VII,  2, 1 |        reducebant. Infesta contio vix inhiberi potuit quin protinus
29   VII,  3, 2 |           similis, premit terram, vix ut quae prope sunt conspici
30   VII,  4, 1 |          scelus regno superbus ac vix potens mentis dicere orditur
31   VII,  4, 3 |       mero ferox adeo exarsit, ut vix ab amicis quo minus occideret
32   VII,  7, 1 |          antea valuisset effugere vix suos credere non simulari
33   VII,  7, 1 |           adhuc voce subdeficiens vix proximis exaudientibus dixerat,
34  VIII,  1, 6 |           conceperat rex, quantum vix sobrius ferre potuisset.
35  VIII,  4, 1 |         ardere crederes saltum et vix inter flammas agminibus
36  VIII,  4, 1 |           torpentemque militem et vix compotem mentis demptis
37  VIII,  13, 2|        ripam, cum procella imbrem vix sub tectis tolerabilem effundit;
38  VIII,  14, 1|        hostem ingerebant. Ceterum vix ullus usus huius auxilii
39  VIII,  14, 3|          membris omissisque armis vix compotem mentis. Tum beluam
40    IX,  2, 1 |      quippe patrem eius, tonsorem vix diurno quaestu propulsantem
41    IX,  5, 1 |           semet ipse inmisit, cum vix sperare posset dimicantem
42    IX,  9, 3 |          sequerentur, exspectans. Vix, quae perpetiebantur, videre
43    IX,  10, 3|          excipi possent, et miles vix arma portabat, inminentisque
44     X,  5, 4 |     magnitudini animi et, quantam vix poterat aetas eius capere,
45     X,  8, 1 |  vultusque constantia terruit, ut vix mentis compotes fugerint.