Lib. Cap. Par.
1 III, 2, 1 | Aetolique, invicta bello manus, fundis, credo, et hastis
2 III, 4, 2 | erumperet. Sagittariorum quoque manus occupaverat iugum; intentos
3 III, 7, 2 | priusquam ei redderetur, in manus Alexandri pervenerat, lectamque
4 III, 8, 1 | militum sanguine inbuisset manus? Neminem stolidum consilium
5 III, 8, 2 | illi, quorum amputaverat manus, ad castra Macedonum penetrant
6 III, 13, 1| sufficiebant praedantium manus praedae. Iamque etiam ad
7 IV, 1, 3 | regnum pati possim! hae manus suffecere desiderio meo;
8 IV, 2, 1 | strepunt. Ferreae quoque manus, harpagonas vocant, quas
9 IV, 3, 1 | interficere mallent, natantium manus stipitibus saxisque lacerabant,
10 IV, 3, 2 | patebant. Corvi vero et ferreae manus tormento remissae plerosque
11 IV, 4, 2 | saxa, et, quidquid fors in manus dederat, ingerentes subeuntibus.~
12 IV, 10, 3| socrus et virginum filiarum manus conlapsa erat, deinde et
13 IV, 10, 3| ab ore reiecta, ad coelum manus tendens: "Di patrii", inquit, "
14 IV, 11, 1| quam, hercule, expeditius manus nostrae rapiunt, quam continent!
15 IV, 11, 1| virorum fortium occuparent manus. Et nunc magnopere censere,
16 IV, 14, 4| omnes hos tendere ad vos manus, inplorare patrios deos,
17 IV, 16, 4| sequi hebetia esse tela et manus fatigatas tantoque cursu
18 IV, 16, 4| acies quam hae tumultuariae manus vehementius iniere certamen.
19 V, 2, 2 | una hora in externi regis manus intulit. Consedit deinde
20 V, 2, 3 | accipiunt, quam admovere lanae manus. Nuntiant, qui dona tulerant,
21 V, 6, 1 | fecerat. Multi ergo hostium manus voluntaria morte occupaverunt,
22 V, 8, 1 | quoque et sagittariorum manus IIII milia expleverat; praeter
23 V, 10, 3| quod instabat, Alexandri manus, quas solas timebat, effugere
24 VI, 3, 3 | impium effugisse vestras manus. Hoc perpetrato, quanto
25 VI, 6, 4 | territi, e muris supinas manus tendentes, orare coeperunt
26 VI, 7, 1 | memorabili operi admoturi manus essent. Ille et amore et
27 VI, 7, 2 | adfirmare quae dixerat, manus ad caelum tendens manantibus
28 VI, 9, 2 | suadetis ut faciam. Ad vestras manus, ad vestra arma confugio:
29 VII, 1, 2 | odimus, infestas admovemus manus; parentes, liberis si occurrant,
30 VII, 8, 3 | nostra avaras et insatiabiles manus porrigis. Quid tibi divitiis
31 VII, 8, 3 | dicunt esse Fortunam, quae manus et pinnas tantum habet;
32 VII, 8, 3 | pinnas tantum habet; cum manus porrigit, pinnas quoque
33 VIII, 1, 1 | vagum hostem spargendae manus essent, in tres partes divisit
34 VIII, 4, 1 | arma lubrica [et] rigentes manus poterant nec ipsi destinare,
35 VIII, 11, 1| cum tot unum incesserent manus, super amici corpus procubuit
36 VIII, 14, 3| quis adpetebant beluarum manus. Nec quicquam inexpertum
37 IX, 2, 2 | turbae confido: vestras manus intueor, vestram virtutem
38 IX, 5, 1 | comminus] unum procul tot manus peterent, nemo tamen audebat
39 IX, 5, 1 | quem ut inicere corpori suo manus sensit, credo, ultimi dedecoris
40 IX, 5, 3 | territus, admovere metuebat manus, ne in ipsius caput parum
41 IX, 6, 1 | corporis spolia inertissimas manus fuisse infecturas, nisi
42 IX, 6, 3 | in theatro fuit: hostium manus saepe vitavit, suorum effugere
43 IX, 9, 3 | ira perveniebat etiam ad manus. Iamque aestus totos circa
44 X, 10, 1| admovere velut spiranti manus. Deinde precati, ut ius
|