Lib.  Cap. Par.

 1   III,  1, 1 |           inexpugnabiles esse, ad ultimum pro fide morituros. Ceterum,
 2   III,  12, 3|           continentia animi si ad ultimum vitae perseverare potuisset,
 3   III,  12, 3|   moderate et prudenter tulit, ad ultimum magnitudinem eius non cepit.
 4    IV,  13, 6|   circumiri posset a multitudine, ultimum agmen valida manu cinxerat.
 5    IV,  14, 4|      adspirare videatur, tamen ad ultimum temeritati non sufficit.
 6    IV,  15, 1|       caede prostratos hostis, ad ultimum etiam inpedimentis exutos
 7     V,  1, 6 | paulatimque pudorem profanant, ad ultimum, - honos auribus habitus
 8     V,  2, 1 |         septimum locum Theodotus, ultimum obtinuit Hellanicus. In
 9     V,  3, 1 |           quam reginam fuisse. Ad ultimum victa litteris Alexandrum
10     V,  6, 2 |         deinde copiarum duces, ad ultimum milites. Primusque rex dolabra
11     V,  8, 1 |          fidelitate erga regem ad ultimum invicta. Funditorum quoque
12     V,  9, 1 |        inexpertum omittit. Itaque ultimum omnium mors est, ad quam
13     V,  12, 2|           fortuna opem Artabazum, ultimum illum visurus, amplectitur,
14     V,  12, 3|       inquit, "consulite vobis ad ultimum regi vestro, ut decebat,
15     V,  12, 4|       onustique praeda per scelus ultimum parta fugam intendunt. Artabazus
16    VI,  3, 2 |          traderemus imperium, qui ultimum ausus scelus regem suum,
17    VI,  3, 2 |   captivum in vinculis habuit, ad ultimum, ne a nobis conservari posset,
18    VI,  5, 1 |          pignora in regem suum ad ultimum fides conservata vincebat.
19    VI,  5, 2 |  scrutatus plerosque confodit; ad ultimum circumire saltum milites
20    VI,  6, 3 |   adurebant. Barbari suppliciorum ultimum, si qua intermoreretur ignis,
21    VI,  7, 1 |        fidei adhuc inexpertae. Ad ultimum aversari scelus perseverantem
22    VI,  7, 3 |      iusso: "Cebalinus", inquit, "ultimum supplicium meritus, si in
23    VI,  9, 2 |       regni praecipitem animum ad ultimum nefas inpulit. Pater Mediae
24   VII,  1, 1 |         conposuerat, protulit, ad ultimum non memoria solum, sed etiam
25   VII,  1, 2 |       primum defendere, quod a te ultimum obiectum est. Nos, rex,
26   VII,  3, 2 |      operis in artius cogitur, ad ultimum in carinae maxime modum
27   VII,  6, 3 |           cecidere et ipse rex ad ultimum periculum venit. Namque
28   VII,  11, 1|       superbe multa respondit, ad ultimum, an Alexander etiam volare
29  VIII,  1, 4 |        usque ad ossa lacerato, ad ultimum periculi pervenerat. Id
30  VIII,  1, 5 |         contentione provectus. Ad ultimum: "Si moriendum", inquit, "
31  VIII,  1, 6 |           caedem obiciebat, et ad ultimum Iovis, quem patrem sibi
32  VIII,  2, 2 |      anceps proelium fecerant. Ad ultimum DCC suorum amissis, quorum
33  VIII,  8, 1 |          ostendit. Confessum enim ultimum facinus, tamen, non solum
34  VIII,  14, 1|         qui currus agebant, illud ultimum auxilium suorum rati effusis
35    IX,  2, 1 |        extimescebat. Relegatos in ultimum paene rerum humanarum persequi
36    IX,  10, 3|          primo inopiam, deinde ad ultimum famem sentire coeperunt,
37     X,  1, 3 |       victis regna reddiderat. Ad ultimum tam ex toto ab semet ipso
38     X,  5, 1 |       donec a toto exercitu illud ultimum persalutatus est; dimissoque
39     X,  5, 3 |     crudelius posset extingui. Ad ultimum dolori succubuit, obvolutoque
40     X,  6, 3 |          quid ageret, incertus ad ultimum tamen recessit, et post
41     X,  7, 2 |           paenitentiae ipsius. Ad ultimum tamen in stirpem regiam
42     X,  9, 2 |           ostentare ei coepit. Ad ultimum, convenit ut conprehenderentur