Lib. Cap. Par.
1 III, 2, 1 | homines, cum se permisere fortunae, etiam naturam dediscere."
2 III, 8, 1 | innumerabiles copias, neu sub unum fortunae ictum totas vires regni
3 III, 11, 3| vagaretur. Tunc vero inpotentis fortunae species conspici potui,
4 III, 11, 4| egressum, in spem tantae fortunae, quantam pater eius paulo
5 III, 12, 1| errore conperto Alexander fortunae Darei et pietati earum inlacrimasse
6 III, 12, 1| etiam apparatu pristinae fortunae reginas fore. Tum Darei
7 III, 12, 2| coniunctos pro habitu praesentis fortunae humari iussit, apparatum
8 III, 12, 3| nec quicquam ex pristinae fortunae magnificentia captivis praeter
9 III, 12, 3| confiteor. Et praeteritae fortunae fastigium capio et praesentis
10 III, 13, 1| capta sunt. Ceterum tantae fortunae proditorem dei ultores celeriter
11 IV, 4, 4 | vetustate originis, et crebra fortunae varietate ad memoriam posteritatis
12 IV, 11, 1| appellas, speciam pristinae fortunae retinere pateris. Ultum
13 IV, 13, 2| certum est; malo me meae fortunae paeniteat, quam victoriae
14 IV, 14, 4| iactamur invicem varietate fortunae. Videlicet imperium, quia
15 IV, 16, 3| Quis tot ludibria fortunae, ducum agminum caedem multiplicem,
16 IV, 16, 5| maiore ex parte virtuti quam fortunae suae debuit: animo, non,
17 V, 3, 1 | pro illis non convenire fortunae in qua esset, adicitque
18 V, 5, 1 | miserabile agmen, inter pauca fortunae exempla memorandum, regi
19 V, 5, 2 | respondit. Atque ille, non fortunae solum eorum, sed etiam paenitentiae
20 V, 6, 2 | hanc quoque gentem idem fortunae impetus domuit. Itaque tricesimo
21 V, 9, 1 | Artabazus convenientem praesenti fortunae sententiam orsus mitigare
22 V, 10, 1| et pristinae veneratio fortunae sequitur adversam. Inflabat
23 V, 11, 1| supersumus pauci, omnes fortunae tuae comites, et in hoc
24 V, 11, 1| in ultimo discrimine et fortunae tuae et vitae hic dies aut
25 VI, 10, 1| nobis. Sin autem in illo fortunae gradu positum etiam venerari
26 VII, 1, 2 | tibi debituros, tristiorem Fortunae inputaturos. Sine praeiudicio
27 VII, 2, 3 | Felicissimo regi et [ad] omnia ad fortunae suae exigenti modum satisfecit.
28 VII, 7, 1 | scio. Vereor ne praesenti fortunae tuae sufficere non possis."
29 VII, 11, 3| deturbarent eos Barbari, tamen et fortunae suae confisus et Arimazi
30 VIII, 4, 3 | imperantis inter obsequia Fortunae, contra quam non satis cauta
31 VIII, 10, 3| eximiam quoque gloriam saepius fortunae quam virtutis esse beneficium?
32 VIII, 10, 5| modo, sed etiam pristinae fortunae inpetravit decus: quippe
33 IX, 2, 1 | popularibus, magis paternae fortunae quam suae memorem. Adfirmatio
34 IX, 6, 2 | victorias numero, si munera fortunae bene conputo diu vixi. Orsus
35 X, 5, 4 | naturae eius fuisse, vitia vel fortunae vel aetatis. Vis incredibilis
36 X, 5, 4 | profecto dotes erant. Illa fortunae: dis aequare se et caelestes
37 X, 5, 4 | debuerit, plus debuisse fortunae, quam solus omnium mortalium
38 X, 5, 5 | etiam minimae parti tantae fortunae adhaeserunt. ~
39 X, 10, 1| solium, et capiti adiecta fortunae eius insignia. Veneno necatum
|