Lib.  Cap. Par.

 1   III,  1, 2 |         artas fauces conpellente terram. Quae quia continenti adhaeret,
 2    IV,  7, 2 |       profundum aequor ingressi, terram oculis requirebant: nulla
 3    IV,  9, 1 |   orbibus haerebant, et aliae in terram demissae, quidquid obvium
 4    IV,  10, 1|        lunamque deficere cum aut terram subiret aut sole premeretur,
 5    IV,  10, 2|           urente et populante eo terram, festinandum erat ne incendio
 6    IV,  13, 5|        est: ego enim, cum Dareus terram ureret, vicos excinderet,
 7    IV,  13, 8|      nuntians murices ferreos in terram defodisse Dareum, qua hostem
 8     V,  1, 4 |        cum Mediae et Gordyaeorum terram secare coeperunt, paulatim
 9     V,  1, 5 |   conplexam habent. XXX pedes in terram turrium fundamenta demissa
10     V,  4, 1 |   ingenti corporum mole secum ad terram detrahentes ipsorum telis
11     V,  5, 2 |            Illi obortis lacrimis terram intuebantur, nec aut erigere
12    VI,  2, 1 |          honestabat: deiectis in terram oculis et, quantum licebat,
13    VI,  4, 1 |  incurrit, asperitate violentior terram praeceps subit. Per CCC
14    VI,  4, 1 |          duos, qua subeunt aquae terram, praecipitari iubet, quorum
15    VI,  4, 3 |        quo effusum est, relabens terram naturae suae reddit. Et
16    VI,  5, 2 |    fronde vestiti sunt, operiunt terram; itaque occulti ramorum
17    VI,  9, 1 |      fecerat. Diu rex demisso in terram vultu, attonito stupentique
18   VII,  3, 2 |         adeo altae nives premunt terram gelu et perpetuo paene rigore
19   VII,  3, 2 |       lux, nocti similis, premit terram, vix ut quae prope sunt
20   VII,  7, 2 |    corpusque ex equo defluxit in terram. Hypsides poterat quidem
21   VII,  8, 3 |         nobis tecum est? Numquam terram tuam attigimus. Quis sis,
22   VII,  9, 2 |    alacres mutua adhortatione in terram desiluere; turbatis acriter
23   VII,  10, 1|    deinde caverna accipit et sub terram rapit. Cursus absconditi
24  VIII,  5, 3 |       vehementius id quateret ad terram; elicuitque iram Alexandri,
25  VIII,  5, 3 |         lecto rex praecipitat in terram; et, cum is pronus corruisset: "
26  VIII,  13, 2|       obrutique milites nimbo in terram refugerunt navigiis ratibusque
27  VIII,  14, 3|    rexerant eos, praecipitati in terram ab ipsis obterebantur. Itaque
28  VIII,  14, 4|     erant, - demisere corpora in terram. Ea res et Porum et ceteros
29    IX,  2, 2 |      discrimen est evadentium in terram. Sed omnia ista vera esse
30    IX,  2, 3 |                   Cumque illi in terram demissis capitibus tacere
31    IX,  3, 1 |    Ceterum illi metu attoniti in terram ora defixerant. Igitur primo
32    IX,  7, 2 | subductis Dioxippus arietavit in terram, ereptoque gladio pedem
33    IX,  9, 3 |  fragmentis. Miles nec egredi in terram, nec in nave subsistere
34     X,  1, 1 |     cupidine accensus rursus eos terram legere iubet, donec ad Euphratis