Lib.  Cap. Par.

 1   III,  1, 3 |              omnes intenderat curas, satis gnarus cuncta in expedito
 2   III,  5, 1 |         ministri manu excipiunt, nec satis compotem mentis in tabernaculum
 3    IV,  1, 2 |          Syri, nondum belli cladibus satis domiti, aspernabantur: sed
 4    IV,  2, 1 |             paterentur. At illi loco satis fisi obsidionem ferre decreverant.
 5    IV,  3, 1 |           nec perseveraret an abiret satis certo classis Cypro advenit,
 6    IV,  9, 3 |           perculerant. Rex monere ut satis heberent arma retinere,
 7    IV,  10, 1|        expromere iubet. At illi, qui satis scirent temporum orbes inplere
 8    IV,  10, 3|              pro contione recitaret, satis confisus Graecorum quoque
 9    IV,  12, 2|             gentes, ne sociis quidem satis notae, sequebantur. Post
10    IV,  15, 1|           aurigae, quo plures nondum satis proviso impetu obtererent.
11     V,  1, 4 |      bituminis vim effundit, adeo ut satis constet Babylonios muros
12     V,  2, 1 | tumultuantium fremitu exoriente haud satis exaudiebatur; ergo perticam,
13     V,  4, 1 |          regio ac dux, - incertum an satis fidus, - multiplicabant
14     V,  8, 1 |            adversus velocitatem eius satis longum videbatur. Itaque
15     V,  9, 1 |           est, ad quam non pigre ire satis est. Proinde si Bactra,
16     V,  9, 1 |              non ante destitit, quam satis constaret imperata facturos.
17     V,  13, 3|     paucitatem nec multitudinem suam satis cernerent. ~4.
18    VI,  3, 1 |      subduxerit. Itaque, si crederem satis certam esse possessionem
19    VI,  8, 1 |            de salute esse pugnandum. Satis hostium superest, ad quos
20    VI,  11, 5|             recusare. Illi conlocuti satis quaesitum videri, ad regem
21   VII,  3, 2 |        nationem, ne finitimis quidem satis notam quippe nullo commercio
22   VII,  7, 1 |          sequi vultis, valeo, amici. Satis virium est ad toleranda
23   VII,  11, 2|         recessit. Postero die nondum satis clara luce primus vela,
24  VIII,  1, 5 |            cum Clitus ne ipse quidem satis sobrius ad eos, qui infra
25  VIII,  3, 1 |         pallor, nec quis esset nosci satis poterat. Ergo rex, certior
26  VIII,  4, 3 |            Fortunae, contra quam non satis cauta mortalitas est. Itaque
27  VIII,  14, 3|         terra statuerent arcum, haud satis apte et commode inponunt.
28    IX,  2, 2 |        haberem ipse, non opposuerim, satis gnarus plus suis quam hostibus
29    IX,  10, 3|         mirata est per gentes nondum satis domitas incessisse temulentos
30     X,  1, 3 |          raro quisquam erga bona sua satis cautus est. Idem enim paulo
31     X,  2, 2 |         extraxerant temporis. Et rex satis gnarus professioni aeris
32     X,  8, 1 |          meruisset, neminem autem ei satis fidum esse quem metuat.