Lib.  Cap. Par.

 1   III,  5, 1 |         amicos agnoverat; laxataque vis morbi ob hoc solum videbatur,
 2   III,  6, 2 |                       Ceterum tanta vis medicamenti fuit, ut, quae
 3   III,  11, 3| detrahebantur. Ne corporibus quidem vis ac libido parcebat. Omni
 4   III,  12, 3|             clementia quam saevitia vis esse testatum." Rex bonum
 5    IV,  2, 1 |   stimulatis, opus orsus est. Magna vis saxorum ad manum erat, Tyro
 6    IV,  3, 2 |           undique orsi. Sed undique vis mali urguebat: moles intra
 7    IV,  8, 2 |            et Ersilaum, popularibus vis tradidit; quos illi ob iniurias
 8    IV,  11, 1|           hoc tertio peteret, nulla vis subegit, sed iustitia et
 9     V,  1, 4 |           coluntque, ut, si externa vis ingruat, obsessis alimenta
10     V,  1, 5 |          visentibus silvae montibus vis inminere videantur. Syriae
11     V,  3, 1 |           malum urguebat, nec sisti vis hostium poterat. Paucis
12     V,  6, 2 |      obsitum nivibus, quas frigoris vis gelu adstrinxerat; locorumque
13   VII,  1, 2 |           hercules, si verum audire vis, rex, huius nobis periculi
14   VII,  3, 2 |         quae, cum moveri desissent, vis frigori ita adstringebat
15   VII,  11, 2|           in qua parte petrae tanta vis hostium condita esset, fumum
16  VIII,  4, 1 |            corpora, quamquam imbrem vis frigoris concreto gelu adstrinxerat.
17  VIII,  4, 1 |            modo, sed etiam pertinax vis mali insistebat; lucemque,
18  VIII,  6, 2 |           haud sane facilis patebat vis: opus erat eadem omnis coniuratos
19  VIII,  9, 2 |              Elephantorum maior est vis quam quos in Africa domitant,
20  VIII,  9, 3 |            telum, cuius in levitate vis omnis est, inhabili pondere
21  VIII,  10, 5|             iussit, e quibus ingens vis telorum in propugnatores
22    IX,  1, 2 |             quoque serpentium magna vis erat, squamis fulgorem auri
23    IX,  3, 1 |         antecedimus. Sed, si audire vis non fictas tuorum militum
24    IX,  3, 2 |             incremento erit; nostra vis iam in fine est. Intuere
25    IX,  4, 1 |          concitant remos, quantaque vis humana esse poterat admota
26    IX,  5, 3 |           et spiculo evolso, ingens vis sanguinis manare coepit
27    IX,  6, 1 |             tibi vilis? Quantalibet vis omnium gentium conspiret
28    IX,  7, 2 |          exsequi passus est. Ingens vis militum, inter quos erant
29    IX,  8, 3 |        pecorum armentorumque, magna vis reperta frumenti. Ducibus
30     X,  5, 4 |           vel fortunae vel aetatis. Vis incredibilis animi; laboris
31     X,  9, 3 |         quidem, quia ipsius corpori vis non adferebatur, in agmine