Lib.  Cap. Par.

 1   III,  11, 2|      tutelam corporum sumpserant: adeo pavor etiam auxilia formidat.~
 2   III,  12, 3|     pulchritudine corporis vicit, adeo ipse non violavit, ut summam
 3    IV,  4, 1 |     redimita floribus coronisque. Adeo victoriae non omen modo,
 4    IV,  15, 1|         verita inritare fortunam, adeo ut, quid mallet, intuentibus
 5    IV,  16, 3|     manaret, exciperent; nec ulla adeo avia et sicca lacuna erat,
 6     V,  1, 4 |           bituminis vim effundit, adeo ut satis constet Babylonios
 7     V,  4, 1 |         Desperatio igitur ingens, adeo ut vix lacrimis abstinerent,
 8     V,  10, 3| paenitentiae indices profuderunt: adeo humanis ingeniis parata
 9     V,  13, 3|          quam qui caperent erant: adeo omnem sensum territis fortuna
10    VI,  3, 1 |       statuto tempore exspectant: adeo etiam illa sensus omnis
11    VI,  9, 4 |         Tum rex: "Ecquid videtis, adeo etiam sermonis patrii Philotan
12   VII,  1, 2 |           nobis cum Philota fuit, adeo non eo infitias, ut expetisse
13   VII,  2, 1 |          omnibus manare coeperunt adeo in contrarium repente mutatis,
14   VII,  3, 2 |        solique redduntur. Ceterum adeo altae nives premunt terram
15   VII,  4, 2 |           Scythas; quorum neminem adeo humilem esse, ut humeri
16   VII,  4, 3 |       ingenio et multo mero ferox adeo exarsit, ut vix ab amicis
17   VII,  5, 3 |         cupiens ostendere; namque adeo certo ictu destinata feriebat,
18  VIII,  6, 4 |         vice officii sui expleta: adeo pertinax spes est, quam
19  VIII,  9, 2 |       alendis frugibus mitia. Sed adeo in illa plaga mundus statas
20  VIII,  13, 2|      repressus est imber; ceterum adeo spissae intendere se nubes,
21    IX,  1, 2 |         curvaverant, erigebantur, adeo ut species esset non rami
22    IX,  3, 1 |       coepit manantibus lacrimis, adeo ut rex ira in misericordiam
23    IX,  4, 1 |        urbem, hostes defendebant: adeo etiam naturae iura bellum
24    IX,  6, 2 |         atque indicium omisistis, adeo ut confitendum sit numquam
25    IX,  8, 3 |           expertus suorum animos, adeo ut fortunam, in quam postea
26    IX,  10, 3|        est, interfici iussus est: adeo nec luxuriae quicquam crudelitas,
27     X,  2, 2 |           XXX talenta superfuere. Adeo ille exercitus tot divitissimarum
28     X,  10, 1|         fervidior aestus existit, adeo ut pleraque animalia, quae