Lib. Cap. Par.
1 IV, 6, 2 | facillimum voluerit esse natura. Ob hanc causam Alexander,
2 V, 5, 2 | utique saevitia hostis, non natura calamitosos; dignum esse
3 V, 5, 2 | fuere, ceteros consuetudo, natura potior, vicit. Consenserunt
4 V, 10, 3| suppliciter admotae Dareum natura simplicem et mitem non credere
5 VI, 3, 1 | et inclusas, quia ipsarum natura non potest, longior dies
6 VI, 5, 2 | virent trunci. Hos, qua natura fert, adolescere non sinunt,
7 VI, 5, 3 | quos eximia specie donare natura dignata est. Ceterum interrogata
8 VI, 6, 3 | labor videbatur obstante natura. Ille, ut erat animi semper
9 VI, 10, 2| fortuna exspectare voluisset, natura poscebat. Admonuit me patris
10 VII, 4, 3 | quo accepto, Cobares: "Natura", inquit, "mortalium hoc
11 VII, 4, 5 | terrae multiplex et varia natura est. Alibi multa arbor et
12 VII, 7, 1 | quae tam longo intervallo natura videtur diremisse, una victoria
13 VII, 11, 2| cacumen. Nihil tam alte natura constituit, quo virtus non
14 VIII, 2, 1 | Male humanis ingeniis natura consuluit, quod plerumque
15 VIII, 5, 2 | oculis mortalium amolita Natura est, quam in caelum Fama
16 VIII, 9, 2 | existat; nec, cur verterit se natura, causa. Mare certe, quo
17 VIII, 10, 4| rupes praealtas obmolita natura est, infra quas cavernae
18 IX, 3, 2 | humanis terminum voluit esse natura. Cur circuitu petis gloriam,
19 IX, 4, 1 | adire, quae mortalium oculis natura subduxerit. Novis identidem
20 IX, 4, 1 | undas, in quibus emoriens natura defecerit.~2.
21 IX, 6, 2 | cunctis gentibus terras, quas natura longe submoverat. In his
22 IX, 9, 2 | incurrunt. Ignota vulgo freti natura erat, monstraque et irae
23 IX, 9, 4 | quaenam esset eiusdem elementi natura modo discors, modo imperio
24 IX, 10, 1| lacu salso, cuius incognita natura plerosque decepit temere
25 IX, 10, 2| miscentur. Ipsa solitudo natura quoque inmitia efferavit
|