Lib. Cap. Par.
1 III, 2, 1 | qui oculis non subiecere, animis concipere non possunt. Sed
2 III, 10, 1| varia oratione, ut cuiusque animis aptum erat, milites adloquebatur.
3 III, 10, 1| species repraesentabatur animis. Iam Granicum amnem, iam
4 III, 13, 1| erat, et nondum in omnium animis memoriam maiestatis suae
5 IV, 1, 4 | videretur. Atque ille utendum animis, dum spe calerent, ratus
6 IV, 2, 1 | committeret. Ingens ergo animis militum desperatio incessit,
7 IV, 3, 2 | castra. Non tamen defecere animis Tyrii, quamquam ab ingenti
8 IV, 13, 3| secum. Illos nuper Macedonum animis subitam incussisse formidinem,
9 IV, 15, 1| erant: Macedones confirmatis animis in medium agmen accipiunt.
10 IV, 15, 1| accendere; confirmatisque tandem animis, ire in hostem iubet. Rarior
11 V, 1, 3 | sive confirmatis eorum animis, sive imperium magis quam
12 V, 9, 1 | statuerat, turbatis tamen omnium animis eodem in loco substitit,
13 V, 10, 1| eos bonis et opulentia, animis quam concipere non possint.~
14 VI, 1, 2 | Antipatrum dissentire ab animis gratulantium vultus; sed
15 VI, 9, 1 | Quanto", inquit, "maiorem in animis vestris motum excitabo,
16 VII, 8, 2 | est, abhorrent forsitan animis moribusque nostris, et tempora
17 VII, 11, 2| meam quam voluntatem." His animis regem audierunt ut iam cepisse
18 VIII, 5, 1 | volebat, tamquam perinde animis imperare posset ac linguis,
19 VIII, 8, 1 | vero reverentia excessit animis et summa imis confundimus,
20 VIII, 12, 1| posset intellegi, amicis animis; ceterum sine interprete
21 VIII, 12, 2| in ea regione acceptumque animis regnantium armentum. Quaerenti
22 IX, 1, 1 | quoque, quo promptioribus animis reliqua belli obirent, pro
23 X, 6, 2 | iam sit, praeteriri, nec animis Macedonum convenire, nec
24 X, 9, 3 | praeparatis ad dimicandum animis, si quis vim inferret. Iam
|