Lib.  Cap. Par.

 1   III,  7, 2 |       innoxius, ad Alexandrum saepe deferre temptavit; sed,
 2    IV,  10, 3|       didici esse infelix, et saepe calamitatis solacium est
 3     V,  2, 3 |        Procumbens venerari me saepe voluisti: inhibui. Dulcissimae
 4     V,  4, 1 |   quoque necessitas acuit, et saepe desperatio spei causa est.
 5     V,  9, 1 | contemnere quam odisse vitam. Saepe taedio laboris ad vilitatem
 6    VI,  3, 2 |      imperio recidamus. Parva saepe scintilla contempta magnum
 7    VI,  5, 2 | ramorum velut laquei perpetua saepe iter cludunt. Una ratio
 8    VI,  6, 2 |      urbibus hostium raperent saepe flammas restinxerant, nullo
 9    VI,  8, 1 |     adversus; neque ignorabat saepe Alexandri auribus nimia
10   VII,  2, 3 |       annos, iuvenis ducis et saepe etiam gregarii militis munia
11   VII,  8, 1 |      noctem vigiliis extraxit saepe pellibus tabernaculi adlevatis,
12  VIII,  1, 6 |       datam; hoc enim superbe saepe iactasse. Atque illum cunctantem
13  VIII,  2, 2 |   vectum regem comitatus est, saepe equum suum offerente Lysimacho;
14  VIII,  8, 3 |       enim bella constant, et saepe etiam, quod falso creditum
15  VIII,  13, 2|  quidem bonae spei pectora et saepe se experta inproviso tamen
16    IX,  2, 2 |      periculis obtulerim, qui saepe aciem clipeo meo texi. Ne
17    IX,  6, 2 |  diuturnam vitam existimantes saepe acerba mors occupat. Verum
18    IX,  6, 3 |   theatro fuit: hostium manus saepe vitavit, suorum effugere
19    IX,  7, 2 |      amoverant, regem adeunt. Saepe minus est constantiae in
20     X,  5, 4 |      virtus fuit; liberalitas saepe maiora tribuentis, quam
21     X,  10, 1| nomine, patris iussu dedisse. Saepe certe audita erat vox Alexandri