Lib.  Cap. Par.

 1   III,  8, 2 |     Pinarum amnem, in tergis, ut credebat, fugientium haesurus. At
 2    IV,  7, 2 |   contentus mortali fastigio aut credebat esse aut credi volebat.
 3    IV,  9, 1 | popularetur atque ureret: quippe credebat inopia debellari posse nihil
 4    IV,  10, 1|        siderum peritissimos esse credebat, quid sentirent expromere
 5    IV,  13, 8|    hostem equites emissurum esse credebat, notatumque certo signo
 6    IV,  16, 4|         quod adhuc in acie stare credebat, sollicitus reverti ad ferendam
 7     V,  4, 1 |     Aristander, cui tum plurimum credebat ex vatibus, poterat? Itaque
 8     V,  11, 1|      profecto Patronem detulisse credebat: et interpretes celato sermone
 9    VI,  10, 1|   taciturum arcana de semet ipso credebat, confessus aliis nominatis
10   VII,  5, 1 |          Bessus tanto merito, ut credebat, obligatus partim gratias
11   VII,  6, 3 |  claritate rerum longe emicuisse credebat. Ceterum pertinacia oppidanorum
12  VIII,  2, 2 |      magis quam necessarium esse credebat, paenitere eum coepit, revocatoque
13  VIII,  3, 1 |     Meritum ingens in semet esse credebat, quod transfuga et proditor,
14  VIII,  6, 4 |        quia coeptis deos obstare credebat, fratri suo Eurylocho, quem
15  VIII,  12, 1|     socium, sed hostem adventare credebat, iamque et ipse arma milites
16  VIII,  14, 1|          convenerat, - adventare credebat. Mox liquidiore luce aperiente
17  VIII,  14, 4|      quam in cive. Quippe a suis credebat magnitudinem suam destrui
18    IX,  2, 2 |        quam vero sustinere posse credebat? Olim, hercules, fugissemus
19     X,  6, 3 |       pervicacius oblaturos esse credebat. Itaque cunctatus diuque,