Lib.  Cap. Par.

 1   III,  5, 1 |    hoc solum videbatur, quia magnitudinem mali sentiebat. Animi autem
 2   III,  12, 3|  prudenter tulit, ad ultimum magnitudinem eius non cepit. Tunc quidem
 3    IV,  1, 3 | ortum. Admiratus Hephaestion magnitudinem animi spernentis quod alii
 4    IV,  13, 1|   praeterea eximiam vastorum magnitudinem corporum. Vanis et inanibus
 5     V,  1, 4 | coercetur. Sed omnium operum magnitudinem circumveniunt cavernae ingentes,
 6    VI,  3, 1 |                              Magnitudinem rerum, quas gessimus, milites,
 7   VII,  5, 1 | meminisset orabant animi sui magnitudinem unicum remedium deficientis
 8   VII,  6, 1 |  admitti: solutisque fasciis magnitudinem vulneris dissimulans crus
 9   VII,  10, 2| celebrare. Tum rex admiratus magnitudinem animi: "Quaero", inquit, "
10  VIII,  2, 1 |     etiam ebrietate discussa magnitudinem facinoris sera aestimatione
11  VIII,  14, 4|    si precatus esset: quippe magnitudinem animi eius interritam ac
12  VIII,  14, 4|       Quippe a suis credebat magnitudinem suam destrui posse; eandem
13    IX,  2, 3 |  postulo? vestram gloriam et magnitudinem vindicamus. Ubi sunt illi,
14    IX,  4, 3 |  telorum obruebantur. Tandem magnitudinem telorum periculi pudor vicit;
15    IX,  6, 1 |     barbarae civis, qui tuam magnitudinem novit? Horret animus cogitationem
16    IX,  6, 1 |      ipsum ad ea serva, quae magnitudinem tuam capiunt. Cito gloria
17     X,  5, 2 |     eius adsueti nec doloris magnitudinem capere, nec se ipsos intra
18     X,  6, 1 |     excogitari potest, tamen magnitudinem rerum quas egit intuentibus