Lib.  Cap. Par.

 1   III,  11, 3|      nuntiata Alexander non ante ausus persequi barbaros utrimque
 2    IV,  6, 2 |        maius fortuna sua facinus ausus, gladium clipeo tegens quasi
 3    IV,  9, 3 |        potuit exercitus, si quis ausus esset vincere, sed perpetua
 4    IV,  10, 3|        expeto et quaerere pudet, ausus est et dominus, et iuvenis?"
 5    IV,  11, 1|           Diu nemo quid sentiret ausus est dicere, incerta regis
 6    IV,  12, 1|          procul consedisset, non ausus ultra procedere, nihil aliud
 7     V,  3, 2 |        diem fuerat nihil frustra ausus: inpune Ciliciae fauces
 8    VI,  1, 2 |    nosset spiritus eius, non est ausus ipse agere arbitria victoriae,
 9    VI,  3, 2 | traderemus imperium, qui ultimum ausus scelus regem suum, etiam
10    VI,  8, 1 |        existimes eum, qui tantum ausus est, venia posse mutari.
11    VI,  10, 1|   facinus? an sine Dymno non sum ausus? Ille igitur princeps coniurationis
12   VII,  5, 3 |         Ille facinus purgare non ausus regis titulum se usurpare
13  VIII,  6, 4 |          quamquam impium facinus ausus foret, tamen et paenitentiam
14  VIII,  8, 1 |         qui avaritiam exprobrare ausus sit? nolo singulos vestrum
15  VIII,  10, 3|          et sopitos mero adgredi ausus est hostis, haud secus bacchantium
16    IX,  3, 1 |  contione effusius flente Coenus ausus est cunctantibus ceteris
17    IX,  5, 1 |          excepturi, cum ille rem ausus est incredibilem atque inauditam