Lib.  Cap. Par.

 1   III,  2, 1 |     paenitentia subiit regem, ac vera dixisse confessus sepeliri
 2   III,  13, 1|        iubet, fugam simulans, re vera ut praedam hosti offerret.
 3    IV,  7, 5 |                                  Vera et salubri aestimanti ratione
 4    IV,  10, 2|   fecerant: quippe ubi explorari vera non possunt, falsa per metum
 5    IV,  10, 3|       Tandem, ut fides facta est vera esse, quae adfirmaret spado,
 6    IV,  15, 2|          ludibrium oculorum sive vera species fuit, qui circa
 7    IV,  16, 1| fugientibus quidem pares estis?" Vera dicere videbatur, et spes
 8    IV,  16, 4|          tempus causatus est; re vera, de laevo cornu, quod adhuc
 9     V,  12, 1|  adsentiebatur, haud dubius quin vera deferrentur a Graecis; sed
10    VI,  11, 4|       coniectura est, quoniam et vera confessis et falsa dicentibus
11   VII,  1, 1 |       indicem ac testem. Quae si vera essent, idem meruisse eos
12  VIII,  1, 5 |     eorum auribus qui sentiebant vera memorari. Silentium tamen
13  VIII,  10, 2|    conditos se esse dicebant; et vera haec origo erat. Sita est
14    IX,  2, 1 |        eo erat, - percontatur an vera essent, quae dicerentur.
15    IX,  2, 2 |        in terram. Sed omnia ista vera esse fingamus. Utrumne nos
16     X,  6, 2 |       deferri. Nec dubitare quin vera censeret. Itaque universi