Lib.  Cap. Par.

 1   III,  4, 1 |        castra Cyri appellatur, pervenerat. Stativa illic habuerat
 2   III,  7, 1 |        receptis ad urbem Solos pervenerat: cuius potitus ducentis
 3   III,  7, 2 | redderetur, in manus Alexandri pervenerat, lectamque eam et ignoti
 4    IV,  6, 2 |      regem proeliantium clamor pervenerat, cum denuntiati periculi
 5    IV,  9, 1 |        amne subvehebantur. Iam pervenerat Arbela vicum nobilem sua
 6    IV,  16, 1|    Mazaeum superati regis fama pervenerat. Itaque, quamquam validior
 7    IV,  16, 4|   suorum impetu ad Lycum amnem pervenerat, ubi ingens multitudo fugientium
 8     V,  1, 2 |        media fere nocte Arbela pervenerat, eodemque magnae partis
 9     V,  8, 1 |              Ille iam Ecbatana pervenerat. Caput Mediae urbs haec:
10    VI,  4, 4 |     regnante Ocho ad Philippum pervenerat. Tapurorum quoque gentem
11   VII,  3, 1 |       erat, ut in eam regionem pervenerat; cognoscit Satibarzanem,
12   VII,  9, 3 |       itineris spatium emensus pervenerat in eum locum, in quo Menedemo
13   VII,  9, 3 |       subsequi iussus ad regem pervenerat. Itaque, ut omnes, qui defecerant,
14  VIII,  1, 4 |  lacerato, ad ultimum periculi pervenerat. Id ipsum exprobrans ei,
15  VIII,  4, 1 |    sustentans, tamen in castra pervenerat; quo viso rex, quamquam
16     X,  4, 1 | admonebatur; sed in rabiem ira pervenerat. Itaque rursus, - nam parumper