Lib.  Cap. Par.

 1    IV,  10, 3|      flevit, manantibusque adhuc lacrimis, veste ab ore reiecta, ad
 2     V,  2, 2 |        ludibrium recidentem sine lacrimis conspicere non posse. subiit
 3     V,  4, 1 |       igitur ingens, adeo ut vix lacrimis abstinerent, incesserat.
 4     V,  5, 1 |        abstersis quas profuderat lacrimis, bonum habere animum iubet,
 5     V,  5, 2 |          meliorem." Illi obortis lacrimis terram intuebantur, nec
 6     V,  12, 2|  amplectitur, perfususque mutuis lacrimis inhaerentem sibi avelli
 7    VI,  2, 3 | praetorium contrahit, obortisque lacrimis ex medio gloriae spatio
 8    VI,  7, 2 |        caelum tendens manantibus lacrimis hanc sibi a carissimo quondam
 9    VI,  9, 4 |     oculos, non hiscere audebat. Lacrimis deinde manantibus, linquente
10   VII,  2, 1 |        fatebatur. Tum vero neque lacrimis, neque adclamationibus,
11   VII,  8, 1 |        ergo et manantibus gaudio lacrimis consalutant eum et, quod
12  VIII,  2, 2 |   inferri. Quo posito ante ipsum lacrimis obortis: "Hanc", inquit, "
13  VIII,  2, 2 |    offerre possim?" Et cum finis lacrimis querellisque non fieret,
14    IX,  3, 1 |          erigi coepit manantibus lacrimis, adeo ut rex ira in misericordiam
15     X,  6, 1 |     futuri exspectatio inhibitis lacrimis silentium fecit. Tunc Perdicca
16     X,  8, 3 |        potiorem." Obortis deinde lacrimis diadema detrahit capiti