Lib.  Cap. Par.

 1    IV,  1, 3 |       magis popularium quam sua sponte fecerat, regno visus indignus,
 2    IV,  16, 1|     ignorabat quidem causam sua sponte pugnae remissae, sed occasione
 3     V,  2, 2 |      praeda retineret, sive sua sponte filium obviam misit traditurum
 4     V,  5, 2 | ingenita ipsi omissuri sunt sua sponte, non ob aliud tam calamitosi,
 5     V,  10, 2|       sive regis iussu sive sua sponte, adfirmans mitigatum esse
 6    VI,  5, 2 |    regem, cum vellet escendere, sponte genua submittens excipiebat
 7   VII,  4, 6 |     quem magis necessitate quam sponte secuti erant, tunc haud
 8   VII,  5, 1 |         iubet. Illi manibus sua sponte religatis a participibus
 9   VII,  6, 2 |      ferre potuisse. Itaque sua sponte iam motos metu poenae haud
10  VIII,  6, 2 |      regi infestus, iuvenem sua sponte iam motum data fide acceptaque
11  VIII,  10, 2|      salubresque suci sunt, sua sponte fortuitorum germinum fruges
12  VIII,  11, 1|     relictisque stationibus sua sponte regem sequebantur. Multorum
13    IX,  3, 1 |       Igitur primo fremitus sua sponte, deinde gemitus quoque oritur;
14     X,  8, 2 |    conpleverant. Sed ingens sua sponte maestitia ultimae desperationis
15     X,  8, 3 |  responsum. His renuntiatis sua sponte milites arma capiunt; quorum