Lib.  Cap. Par.

 1   III,  12, 1|   deinde ne proditor captivarum iram doloremque renovaret, Leonnatum
 2   III,  12, 3|        profecto superbiam atque iram, mala invicta, sic abstinuisset
 3    IV,  2, 1 |       rite facturum. Non tenuit iram Alexander, cuius alioqui
 4    VI,  6, 4 |      tendentes, orare coeperunt iram in Satibarzanen, defectionis
 5    VI,  7, 3 |  credideritne ei rex, an altius iram suppresserit; dexteram reconciliatae
 6   VII,  1, 1 |        eius preces iustam regis iram morabantur. Ceterum recruduit
 7   VII,  1, 2 |    cuius et gratiam expetere et iram timere possemus. Si nos,
 8   VII,  6, 3 |  Ceterum pertinacia oppidanorum iram eius accendit. Itaque captam
 9  VIII,  1, 5 | obterebat laudes eius, ingentem iram conceperat. Ceterum, cum
10  VIII,  2, 1 |        et epulas caede commissa iram dei fuisse manifestam. Ceterum
11  VIII,  5, 3 |  quateret ad terram; elicuitque iram Alexandri, quam olim animo
12  VIII,  12, 2|         temeritatem occidisset, iram quidem tenuit, sed dixit
13    IX,  7, 1 |         ceterum principes eorum iram multitudinis mitigaverunt.
14     X,  1, 1 |   intuebantur, laeti reccidisse iram in irae ministros, nec ullam
15     X,  1, 2 |      Concitaverat iam animum in iram, cum hi, quibus negotium