Lib.  Cap. Par.

 1   III,  6, 2 |     ubique fortuna, temeritas in gloriam cesserat. Aetas quoque,
 2    IV,  11, 1|           inquit, "pecuniam quam gloriam mallem, si Parmenio essem.
 3    IV,  14, 4|         spiritus pleni, ut, quam gloriam accepistis a maioribus vestris,
 4     V,  11, 1|        egregiam conservati regis gloriam tulerat. Eludant videlicet,
 5   VII,  7, 1 | felicitati suae: ad alia sibi ad gloriam concedere deos. Consultanti
 6  VIII,  1, 5 |        invidia patris tantae rei gloriam. Illum quidem seditione
 7  VIII,  1, 5 |      alieno enim sanguine partam gloriam intercipi. Itaque rex, cum
 8  VIII,  8, 3 |          subacturos venire. Quam gloriam tu, parricida, intercipere
 9  VIII,  10, 3|        Quis neget eximiam quoque gloriam saepius fortunae quam virtutis
10  VIII,  13, 2|         tenente. At rex periculo gloriam accersens et obscuritatem,
11    IX,  2, 2 |         regio. Itaque non tam ad gloriam vos duco quam ad praedam.
12    IX,  2, 3 |      quid autem postulo? vestram gloriam et magnitudinem vindicamus.
13    IX,  3, 2 |       natura. Cur circuitu petis gloriam, quae ad manum posita est?
14    IX,  10, 3|      aemulatus Patris Liberi non gloriam solum, quam ex illis gentibus
15    IX,  10, 3|       militiae probrum vertit in gloriam; et praesens aetas et posteritas