Lib.  Cap. Par.

 1   III,  6, 2 |  salubritas percipi potui, primo animus vigorem suum, deinde corpus
 2    IV,  6, 2 |   signumque receptui dedit. Hinc animus crevit obsessis, egressique
 3    IV,  10, 3| lacrimaret. Ob haec ipsa amantis animus in sollicitudinem suspicionemque
 4     V,  3, 1 |     moriendum, pluribus ad fugam animus fuit; magna pars in arcem
 5     V,  8, 2 |     fugae, a qua multum abhorret animus, agitassem, vestra tamen
 6     V,  8, 2 |       qui spiritus finis. Si hic animus, si haec lex, nulli non
 7    VI,  2, 1 |    instantibus curis laxatus est animus militarium rerum quam quietis
 8    VI,  7, 3 |  Philotas haud sane trepidus, si animus vultu aestimaretur, Cebalinum
 9    VI,  11, 5|       vindicaturum, sive deesset animus, consilium silentio esse
10  VIII,  2, 2 |         effusi deseruere silvas, animus, qui in ardore pugnae corpus
11  VIII,  13, 2|    magnitudinis honestabant. Par animus robori corpori, et quanta
12    IX,  3, 1 |         profecto prohibent. Idem animus est tuis, qui fuit semper,
13    IX,  5, 1 |    deinde propius incessendi eum animus fuit: procul iacula sagittasque
14    IX,  6, 1 |       magnitudinem novit? Horret animus cogitationem rei, quam paulo
15     X,  8, 1 |      esse; ni occupetur inpotens animus, res novaturum: meminisse