Lib.  Cap. Par.

 1   III,  9, 1 |              ad mare extenderet, quo longius abesset acies montibus,
 2   III,  11, 4|         illum equos subinde mutantem longius fuga abstulerat.~5.
 3    IV,  1, 2 |       Maritimam tum oram et pleraque longius etiam a mari recedentia
 4    IV,  2, 1 |           opere converterant, et quo longius moles agebatur a litore,
 5    IV,  10, 2|            reliquit. Alexander, haud longius CL stadiis Dareum a se abesse
 6    IV,  16, 3|           proximis rivis deverterant longius, ut, quidquid occulti humoris
 7     V,  1, 4 |             in artius coeunt et, quo longius manant, hoc angustius inter
 8     V,  4, 1 |       appellabant, ardua semita, sed longius a stationibus hostium remota
 9     V,  13, 2|       relinquunt. Iumenta quoque, ne longius prosequi possent, convulnerant
10    VI,  6, 3 |             sequi festinat. Et, quia longius abesse eum cognoverat, ad
11   VII,  1, 1 | consuetudinem, officii specie amotis longius ceteris admovisse semetipsos
12   VII,  9, 2 |        contexerat. Sed Macedonas ira longius provexit; quippe media fere
13    IX,  9, 1 |              capi. Ne naturam quidem longius posse procedere, brevi incognita,
14     X,  1, 1 |        Nearchus et Onesicritus, quos longius in Oceanum procedere iusserat,