Lib.  Cap. Par.

 1   III,  11, 2|          potestatem desilit et in equum, qui ad hoc ipsum sequebatur,
 2    IV,  15, 2| morientium territam, diuque circa equum Alexandri pendenti magis
 3     V,  13, 2|          hortari eum conscenderet equum et se hosti fuga eriperet.
 4    VI,  5, 2 |        simul ac dolore stimulatus equum vestigari iubet, et per
 5    VI,  5, 2 |         territi cum ceteris donis equum adducunt. Sed ne sic quidem
 6   VII,  4, 6 |     ostendam." Nec plura elocutus equum in hostem egit. Crederes
 7   VII,  5, 1 |       adhuc animi terruissent. In equum inpositum Alexandro tradituri
 8   VII,  7, 2 |        amicis hortatus est, ut in equum suum escenderet et se fuga
 9  VIII,  2, 2 |        regem comitatus est, saepe equum suum offerente Lysimacho;
10  VIII,  10, 4|           spiculo evolso admoveri equum iussit; quo vectus, ne obligato
11  VIII,  12, 1|  subsistere ceteris ipse concitat equum, quo vehebatur; idem Alexander
12  VIII,  14, 3|            Haec elocutus concitat equum primus. Iamque, ut destinatum
13  VIII,  14, 3|           quam effuso. Itaque dum equum mutat, tardius insecutus
14    IX,  3, 2 |      Quotocuique lorica est? quis equum habet? Iube quaeri, quam