Lib.  Cap. Par.

 1   III,  10, 1|   suos inhibens, ne suspensi acrius ob nimiam festinationem
 2    IV,  2, 1 |  insulam et continentem, hoc acrius furere. At ille, haudquaquam
 3    IV,  6, 2 |    fore occasionem rati. Sed acrius quam constantius proelium
 4    IV,  13, 2|     namque Parmenionem nuper acrius quam vellet increpitum rursus
 5     V,  1, 4 | morantur amnem, qui retentus acrius quam si libero cursu mearet
 6     V,  3, 1 |    animi labare et Macedones acrius proelium inire coeperunt.
 7    VI,  9, 4 |     secum coniunxerat, tamen acrius quam quisquam in Philotan
 8   VII,  6, 3 |     nondum percurato vulnere acrius obsidioni institit naturalem
 9   VII,  8, 3 |       ut, quo plura haberes, acrius quae non habes cuperes.
10  VIII,  11, 1|   sui et promissi memor, dum acrius quam cautius dimicat, confossus
11  VIII,  14, 2|      auxilii est, et in suos acrius furit. In hostem enim imperio,
12  VIII,  14, 3|  quod fere fit, ubi turbatis acrius metus quam dux imperare
13  VIII,  14, 3|  virtutis opere edito fugere acrius coepit; sed elephantus quoque,
14    IX,  7, 2 |   postero die rex, cum etiam acrius certamen exposcerent, quia