Lib.  Cap. Par.

 1    IV,  13, 5|         insolito circa praetorium silentio attoniti: quippe alias accersere
 2    IV,  13, 7|    ordinibus impetum incurrentium silentio exciperent, haud dubius
 3    VI,  7, 1 |    iureiurando, quae commisisset, silentio esse tecturum. Et ille ratus
 4    VI,  8, 1 |           admonitos uti consilium silentio premerent dimittit. Pronuntiari
 5    VI,  9, 1 | indignatione expressa vox indicum silentio excepta est.~2.
 6    VI,  9, 2 |           audiret! subest nimirum silentio facinus, et avida spes regni
 7    VI,  11, 1|        illa murmurantium inter se silentio verius quam sono excitaretur.
 8    VI,  11, 5|         deesset animus, consilium silentio esse tecturum. Parmenioni
 9   VII,  2, 1 |           regem deprecantur. Ille silentio facto: "Et ipse", inquit, "
10  VIII,  5, 2 |       obsequium moraretur. Is tum silentio facto unum illum intuentibus
11  VIII,  13, 2|        ratus dato signo, ut omnes silentio escenderent in rates, eam,
12     X,  2, 2 |    vestigium esse moturos. Tandem silentio facto, magis quia motum
13     X,  5, 2 |           solitudine omnia tristi silentio muta torpebant, ad cogitationes