Lib.  Cap. Par.

 1   III,  5, 1 |  excipiunt, nec satis compotem mentis in tabernaculum deferunt.
 2   III,  6, 2 |    excitavit. Atque, ut primum mentis compotem esse sensit, modo
 3    IV,  6, 2 |       intactae a superstitione mentis. Ergo Aristander, cui maxima
 4    VI,  3, 3 | praestat territum adhuc et vix mentis suae compotem opprimere!
 5    VI,  8, 1 |        Quem enim pium et bonae mentis, non amicum modo, sed ex
 6   VII,  4, 1 |   regno superbus ac vix potens mentis dicere orditur socordia
 7   VII,  4, 3 |   prosiluit haudquaquam potens mentis. Cobares inter tumultum
 8   VII,  6, 3 |        offusa conlaberetur, ne mentis quidem compos: exercitus
 9  VIII,  4, 1 |        militem et vix compotem mentis demptis armis in sua sede
10  VIII,  6, 4 |    attonitae, ut creditum est, mentis conversari in regia solita,
11  VIII,  14, 3|  omissisque armis vix compotem mentis. Tum beluam in fugam concitat
12     X,  8, 1 |     constantia terruit, ut vix mentis compotes fugerint. Perdicca