Lib.  Cap. Par.

 1    IV,  10, 3|     unius insidiis regem, nihil nefas esse avaritiae. Secutus
 2    IV,  10, 3|        dolore: "Quod ego tantum nefas commisi, Alexander? quem
 3     V,  2, 3 |       filio in conspectu matris nefas esse considere, nisi cum
 4     V,  7, 1 |         non quidem quas violari nefas esset, quippe pelices licentius,
 5     V,  9, 1 |         tam impiae voci quantum nefas subesset latebat. Itaque: "
 6     V,  9, 1 |     omnium eadem fere fuit vox, nefas esse deseri regem. Inter
 7    VI,  7, 2 |          Dymne, tantum cogitavi nefas, ut tibi Macedonum regno
 8    VI,  9, 1 | detegenda. Quomodo autem tantum nefas sileam? Parmenio, illa aetate,
 9    VI,  9, 2 |   praecipitem animum ad ultimum nefas inpulit. Pater Mediae praeest;
10  VIII,  2, 1 |        num ira deorum ad tantum nefas actus esset, subit anniversarium
11  VIII,  4, 3 |      captiva coisse; ne inferri nefas arbitrentur: illam matrimonii