Lib.  Cap. Par.

 1   III,  6, 1 |  quidquid in utramque partem aut metus aut spes subiecerat, secreta
 2   III,  11, 3|     paucis pecorum modo, et idem metus, qui cogebat fugere, fugientes
 3    IV,  6, 2 |         mira celantium fide: non metus, non spes elicit vocem,
 4    IV,  8, 2 | fatigatus spiritum laxavit, quem metus et periculum intenderat,
 5    IV,  9, 3 |        poterat: obstrepebat hinc metus, praeter hunc invicem luctantium
 6     V,  6, 1 |       deserto oppido qua quemque metus agebat diffugerant, cum
 7   VII,  1, 2 |          Quare enim non ascribit metus sui causam? denique non
 8   VII,  4, 3 |         qui sibi suadent. Obstat metus; alias cupiditas; nonnunquam
 9  VIII,  6, 2 |        tot dies fuerant: neminem metus spesve mutaverat; tanta
10  VIII,  14, 3|         fit, ubi turbatis acrius metus quam dux imperare coepit, -
11     X,  5, 4 |         dono data; mortis, cuius metus ceteros exanimat, perpetua