Lib.  Cap. Par.

 1     V,  8, 2|    malit ille gloriae suae quam irae obsequi. Nec di siverint,
 2   VII,  1, 2|          tu mitiges matrem, qui irae eius nos obtulisti." ~
 3  VIII,  1, 6| respondisse dicebat. Iam tantum irae conceperat rex, quantum
 4  VIII,  1, 6|         iam non suae, sed regis irae memor Clitum esse et de
 5  VIII,  6, 1|         suspectum pervicacioris irae fuit. Cuius explendae matura
 6    IX,  3, 3|        adire prohibitis. Biduum irae datum est; tertio die processit
 7    IX,  5, 2|     internecione hostium iustae irae parentatum est. Ptolomaeum,
 8    IX,  9, 2|      natura erat, monstraque et irae deum indicia cernere videbantur.
 9     X,  1, 1|        laeti reccidisse iram in irae ministros, nec ullam potentiam
10     X,  1, 2|    inplebat, dissimulans causam irae, quo gravior criminantis
11     X,  4, 1|   interfici: offerre se corpora irae; trucidaret. ... ~