Lib.  Cap. Par.

 1    IV,  13, 6|        appellabant; praeerat his Clitus, cui iunxit Philotae turmas,
 2  VIII,  1, 5 |        quo diutius vixerant: cum Clitus ne ipse quidem satis sobrius
 3  VIII,  1, 5 |     illis ad silendum obstinatis Clitus paulatim maiore voce Philippi
 4  VIII,  1, 5 |          patienter audiret, quis Clitus obterebat laudes eius, ingentem
 5  VIII,  1, 5 |          procaciter orto sermoni Clitus inponeret, nihil eorum omittente
 6  VIII,  1, 5 |      magis exasperabatur. Iamque Clitus etiam Parmenionem defendere
 7  VIII,  1, 5 | moriendum", inquit, "est pro te, Clitus est primus; at cum victoriae
 8  VIII,  1, 6 | monentesque conabantur abducere. Clitus, cum abstraheretur, ad pristinam
 9  VIII,  1, 6 |         egredi. Abierant ceteri, Clitus ultimus sine lumine exibat.
10  VIII,  7, 2 |        et Lyncestes Alexander et Clitus, quantum ad hostes pertinet,
11  VIII,  8, 1 |        capiti fuisse meministis. Clitus utinam non coegisset me