Lib.  Cap. Par.

 1    VI,  7, 1 |        esse resciscerent. Ipse Cebalinus ante vestibulum regiae, -
 2    VI,  7, 1 |     substiterat in regia. Huic Cebalinus, ore confuso, magnae perturbationis
 3    VI,  7, 1 |        discessit. Postero die, Cebalinus venienti in regiam praesto
 4    VI,  7, 2 |      armamentarium intrat. Ibi Cebalinus, gaudio elatus: "Habeo te",
 5    VI,  7, 3 |       venire in regiam iusso: "Cebalinus", inquit, "ultimum supplicium
 6    VI,  9, 1 | Nicomachus deinde et Metron et Cebalinus producti, quae quisque detulerat,
 7    VI,  9, 2 |   deferens tormenta non timuit Cebalinus, nec Metron ne momentum
 8    VI,  10, 1|        Nicomachus nihil dixit, Cebalinus plus quam audierat scire
 9    VI,  10, 1|       Quaeso, commilitones, si Cebalinus me non adisset, nihil me
10    VI,  10, 1|     nos dissimulare non debui; Cebalinus ipse tolli de medio nulloque
11    VI,  10, 2|     timide et cunctanter, quae Cebalinus detulerat ad me, indicare