Lib.  Cap. Par.

 1   III,  9, 1 |       aciem posuerat funditorum manum sagittariis admixtis. Thraces
 2   III,  13, 1|   sperneretur accersere maiorem manum statuit. Sed forte in exploratores
 3    IV,  2, 1 |       est. Magna vis saxorum ad manum erat, Tyro vetere praebente;
 4     V,  4, 1 | Polyperconte expeditam habentes manum relinquit, monitos ut, quia
 5    VI,  9, 4 |     subtrahere cupiens. Sed rex manum eius inhibuit, dicendae
 6  VIII,  1, 5 |   clipeo suo texit, et Rhosacis manum capiti regis inminentem
 7  VIII,  6, 4 |   Itaque protinus inicit fratri manum, et in regiam pervenit:
 8  VIII,  11, 1|         quam ut replerentur. Ad manum silva erat, quam rex ita
 9    IX,  3, 2 | circuitu petis gloriam, quae ad manum posita est? Hic quoque occurrit
10     X,  1, 2 |    insontis spado ipse morituro manum iniecit. Quem Orsines intuens: "