Lib. Cap. Par.
1 III, 1, 2 | sortis eius explendae. Circa regem erat et Phrygum turba et
2 III, 2, 1 | deinde paenitentia subiit regem, ac vera dixisse confessus
3 III, 3, 3 | gestabant. Dextra laevaque regem ducenti ferme nobilissimi
4 III, 5, 1 | simul ac sudore perfusum regem invitavit liquor fluminis,
5 III, 5, 1 | ac memoriae clarissimum regem non in acie saltem, non
6 III, 5, 1 | praeparaturum?" Rursus in ipsum regem misericordia versa, illum
7 III, 5, 1 | illam vim animi, eundem regem et commilitonem divelli
8 III, 6, 1 | nobiles medicos ex Macedonia regem secutus Philippus, natione
9 III, 6, 1 | custos salutis datus, non ut regem modo, sed etiam ut alumnum
10 III, 6, 1 | haec vox, sed etiam laetum regem ac plenum bonae spei fecit.
11 III, 6, 2 | venit. Nec audius ipsum regem quam Philippum intuebatur
12 III, 7, 2 | ederet: magno id ei apud regem honori fore. Has litteras
13 III, 7, 2 | curis apparatuque belli regem videret urgueri, aptius
14 III, 7, 2 | conplures dies non adierat regem, scelesto consilio eam visus
15 III, 8, 1 | hercule, terribilem antea regem et absentia sua ad vanam
16 III, 9, 1 | locaverat gentes. Ipsum regem in eodem cornu dimicaturum
17 III, 11, 2| avertit. At Macedones circa regem erant mutua adhortatione
18 III, 11, 2| efferati, iugum quatere et regem curru excutere coeperant,
19 III, 11, 3| fugientibus coepit. Haud amplius regem quam mille equites sequebantur,
20 III, 12, 1| Darei cum captivis nobilibus regem, quem interfectum esse credebant,
21 III, 12, 1| permitteret: functas supremi in regem officio inpigre se esse
22 III, 12, 2| Ergo reginae illum esse regem ratae suo more veneratae
23 III, 12, 3| video, dignus es, qui tantum regem non felicitate solum, sed
24 IV, 1, 1 | solitudine vasta, fugiebat. Pauci regem sequebantur: nam nec eodem
25 IV, 1, 3 | arbitraretur, constitueret regem. Erant Hephaestioni duo
26 IV, 1, 6 | militum ex praesidiis ad regem dimiserat, tamen barbaris
27 IV, 2, 1 | Palaetyron ipsi vocent: ibi regem deo sacrum rite facturum.
28 IV, 2, 1 | suos monere coeperunt, ut regem quem Syria, quem Phoenice
29 IV, 5, 2 | decernunt, ut XV legarentur ad regem, qui ob res pro salute ac
30 IV, 6, 1 | secundo se continens gradu regem terrebat: nam cum regnum
31 IV, 6, 2 | Praeerat urbi Betis, eximiae in regem suum fidei, modicoque praesidio
32 IV, 6, 2 | sistunt gradum. Iamque ad regem proeliantium clamor pervenerat,
33 IV, 7, 3 | At tum quidem regem propius adeuntem maximus
34 IV, 7, 4 | divinis honoribus colendi suum regem. Hoc quoque acceptum fore
35 IV, 8, 2 | Regem, cum secundo amni deflueret,
36 IV, 8, 2 | erat, bello utrimque in regem converso. His conpositis,
37 IV, 10, 3| milites sollicitabantur ut regem aut interficerent aut proderent,
38 IV, 10, 3| patere vel unius insidiis regem, nihil nefas esse avaritiae.
39 IV, 11, 1| mercatorem memini esse, sed regem. Nihil quidem habeo venale,
40 IV, 11, 1| quam primum dimittantur ad regem: eum quoque bellum parare
41 IV, 12, 2| Cyrum quoque nobilissimum regem originem sui referens. Hoc
42 IV, 13, 5| alias tam alacres viderant regem, et vultu eius interrito
43 IV, 13, 8| maximo cursu potuerat, ad regem pervenit, nuntians murices
44 IV, 15, 1| temptato certamine refugit ad regem, amissorum inpedimentorum
45 IV, 16, 3| barbaro ritu Dareum adhuc regem clamantium.~4.
46 IV, 16, 5| erant volumus, fatebimur et regem talibus ministris et illos
47 V, 1, 4 | avida cognoscendi novum regem; plures obviam egressi sunt:
48 V, 1, 5 | inminere videantur. Syriae regem Babylone regnantem hoc opus
49 V, 2, 2 | conspicere non posse. subiit ergo regem verecundia violandi hospitales
50 V, 3, 1 | mittunt qui peterent ut ipsa regem mitigaret, haud ignari parentis
51 V, 3, 2 | onera propellerent Barbari. Regem non dolor modo, sed etiam
52 V, 4, 1 | magis Barbari credant, ipsum regem in castris esse. Ceterum,
53 V, 4, 1 | exaudisset persequentium regem, id ipsum iter, quo pridie
54 V, 7, 1 | regiae ventum est, vident regem ipsum adhuc aggerentem faces.
55 V, 8, 1 | IIII milia, fidelitate erga regem ad ultimum invicta. Funditorum
56 V, 8, 2 | vestra et constantia ut regem me esse credam facit. Proditores
57 V, 8, 2 | fugiam externum et advenam regem, cum liceat experto belli
58 V, 9, 1 | cultu possumus, adornati regem in aciem sequemur, ea quidem
59 V, 9, 1 | facinoris societate inita, regem suum per milites, quibus
60 V, 9, 1 | praefectum regionis eius Bessum regem temporis gratia statuamus;
61 V, 9, 1 | fuit vox, nefas esse deseri regem. Inter haec Artabazus omnibus
62 V, 10, 1| omne obsequium destinatos regem conprehendere, mittique
63 V, 10, 1| decreverant et excusare apud regem consternationem suam. Interim?
64 V, 10, 2| amicitiae gradum patere apud regem. Illi lacrimantes nunc purgare
65 V, 10, 3| cum intuerentur, qualem et regem et virum fallerent. Ille
66 V, 11, 1| fidem timoremque haesitans, regem intuebatur. Qui, ut tandem
67 V, 12, 2| habebant, circumstantibus regem. At ille remotis arbitris
68 V, 12, 3| lugubri et barbaro ululatu regem deplorare coeperunt. Persae
69 V, 12, 3| audebant, ne inpie deserere regem viderentur. Varius ac dissonus
70 V, 12, 4| Nabarzani nuntiaverant sui regem a semetipso interemptum
71 V, 12, 4| tabernaculum intrassent, quia regem vivere spadones indicabant,
72 V, 13, 1| Babylonio; non equidem vinctum regem, sed in periculo esse aut
73 V, 13, 2| accensi tela coiciunt in regem multisque confossum vulneribus
74 V, 13, 2| convulnerant duobus sevis qui regem comitabantur occisis. Hoc
75 VI, 1, 2 | quam ut oratores mittere ad regem liceret, Tegeatae veniam
76 VI, 2, 2 | sine auctore percrebruit, regem contentum rebus, quas gessisset,
77 VI, 2, 2 | onerantium plaustra perfertur ad regem. Fecerant fidem rumori temere
78 VI, 3, 2 | qui ultimum ausus scelus regem suum, etiam externae opis
79 VI, 5, 1 | et hospitii pignora in regem suum ad ultimum fides conservata
80 VI, 5, 2 | suo patiebatur alium, et regem, cum vellet escendere, sponte
81 VI, 5, 3 | vibrent. Interrito vultu regem Thalestris invebatur, habitum
82 VI, 6, 1 | reversuros? Pudere iam sui. Regem victis quam victoribus similiorem
83 VI, 6, 4 | Barzaentes, sceleris in regem suum particeps Besso: is
84 VI, 7, 1 | petebatur. Dymnus, modicae apud regem auctoritatis et gratiae,
85 VI, 7, 1 | intrasset non adsuetus adire regem, coniurati proditos se esse
86 VI, 7, 1 | amicorum, quo introduceretur ad regem. Forte ceteris dimissis
87 VI, 7, 1 | non vacasse sermoni suo regem causatus discessit. Postero
88 VI, 7, 3 | reticenda. Conplexusque regem orare coepit, ut praeteritam
89 VI, 8, 1 | eadem quae detulerat ad regem ordine exposuit. Erat Craterus
90 VI, 8, 1 | delata erant non protinus ad regem fuisse cursurum? ne Cebalini
91 VI, 8, 1 | non vacasse sermoni suo regem, ne index alium internuntium
92 VI, 10, 1| occultum scelus inierim. Qui regem nostrum dignatus est filium,
93 VI, 11, 4| ferens ille: "Hunc igitur regem agnoscimus", inquit, "qui
94 VI, 11, 4| Amisimus Alexandrum, amisimus regem: incidimus in superbiam
95 VI, 11, 5| cum diu Bactra retentura regem viderentur, timuisse respondit
96 VI, 11, 5| satis quaesitum videri, ad regem revertuntur, qui postero
97 VI, 11, 5| abnuens quicquam sibi in regem cogitatum esse, tormenta
98 VII, 1, 1 | seditiosaeque voces referebantur ad regem: quis ille haud sane motus
99 VII, 1, 1 | multo ante quam Philotas regem voluisset occidere, exhiberetur.
100 VII, 1, 1 | quia primus Alexandrum regem salutaverat, supplicio magis
101 VII, 2, 1 | fratrum. Moveratque iam regem quoque non contionem modo,
102 VII, 2, 1 | occasione consurgunt, flentesque regem deprecantur. Ille silentio
103 VII, 2, 2 | vinculum fidei, obsides apud regem erant, dati comites. Per
104 VII, 2, 3 | insidiae Parmenionis in regem precesque, ut ipsum vindicarent,
105 VII, 2, 3 | Cleandri metu ne offenderet regem. Pertinacius deinde precantibus
106 VII, 2, 3 | truncum humare permisit; ad regem caput missum est. Hic exitus
107 VII, 5, 1 | cogerentur egerere. Anxium regem tantis malis circumfusi
108 VII, 5, 1 | occurrerent. Qui cum in regem incidissent, alter ex his
109 VII, 5, 2 | degeneres. Magno igitur gaudio regem excipiunt urbem seque dedentes.
110 VII, 5, 3 | occupavit animum tuum, cum regem de te optime meritum prius
111 VII, 6, 1 | postero die misere legatos ad regem, quos ille protinus iussit
112 VII, 6, 3 | admiratus est quam hunc regem et Samiramin, quos et magnitudine
113 VII, 7, 1 | tam praecipiti consilio regem deterrere coeperunt, Erigyius
114 VII, 8, 2 | quae locutos esse apud regem memoriae proditum est, abhorrent
115 VII, 8, 3 | comminus petimus: sic Syriae regem et postea Persarum Medorumque
116 VII, 9, 3 | phalange subsequi iussus ad regem pervenerat. Itaque, ut omnes,
117 VII, 10, 2| captivis Sogdianorum ad regem XXX nobilissimi corporum
118 VII, 10, 2| retenti nulli Macedonum in regem caritate cesserunt.~3.
119 VII, 11, 2| voluntatem." His animis regem audierunt ut iam cepisse
120 VIII, 1, 3 | pateretur; ipsum [regum] quoque regem venturum ad eum pollicebantur.
121 VIII, 1, 4 | magnitudinis rarae ipsum regem invasurus incurreret, forte
122 VIII, 1, 5 | Granicum amnem nudo capite regem dimicantem clipeo suo texit,
123 VIII, 1, 6 | inconsulte ac temere iactis regem magis moverat quam Parmenionis
124 VIII, 2, 2 | receptaculum fuerat; sed, postquam regem adventare conpertum est,
125 VIII, 2, 2 | dictu, per D stadia vectum regem comitatus est, saepe equum
126 VIII, 2, 2 | conlapsus extinguitur. Maestum regem alius haud levis dolor excepit.
127 VIII, 4, 1 | malis, quis ipsi cesserant, regem deserere erubescebant. Ceterum
128 VIII, 4, 3 | opulentia convivium, quo regem accipiebat, instruxerat.
129 VIII, 5, 1 | milia armatorum erant, quae regem ad id bellum sequebantur.
130 VIII, 5, 1 | ab illis enim cultus in regem exemplum esse prodendum.~
131 VIII, 5, 2 | experiri libet: fac aliquem regem, si deum potes facere. Facilius
132 VIII, 5, 3 | Polypercon, qui cubabat super regem, unum ex his mento contingentem
133 VIII, 5, 3 | esse ludibrio?" Ille nec regem ludibrio nec se contemptu
134 VIII, 6, 2 | acceptaque perpulit, ut occidendi regem consilium secum iniret.
135 VIII, 6, 2 | mutaverat; tanta omnibus vel in regem ira vel fides inter ipsos
136 VIII, 6, 4 | et coniurati exceperunt regem, laeti occasionem exsequendi
137 VIII, 6, 4 | sopitum mero ac somno excitant regem. Ille, paulatim mente collecta,
138 VIII, 6, 5 | vituperantium criminantiumque regem faciles aures praebere.
139 VIII, 7, 4 | Persarum ergo, non Macedonum regem occidere voluimus. Et te
140 VIII, 9, 3 | omnibus Indis largus est usus. Regem mero somnoque sopitum in
141 VIII, 10, 5| deditionem patebat, legati ad regem descenderunt veniam petituri.
142 VIII, 11, 1| manifestum periculum erat, ipsum regem discrimen subire non placuit;
143 VIII, 11, 1| relictisque stationibus sua sponte regem sequebantur. Multorum miserabilis
144 VIII, 13, 1| die legati Abisarae adiere regem. Omnia dicioni eius, ita
145 VIII, 13, 1| invicem fide remittuntur ad regem. Porum quoque nominis sui
146 VIII, 13, 2| praebiturum speciem ipsum regem illi ripae praesidere nec
147 VIII, 14, 2| Alexander contemplatus et regem et agmen Indorum: "Tandem",
148 VIII, 14, 3| ordinibus, donec rector beluae regem conspexit, fluentibus membris
149 IX, 1, 3 | duxit. Oppidani missi, qui regem deprecarentur, nihilo minus
150 IX, 2, 1 | Gangaridas et Prasios eorumque regem esse Aggrammen, XX milibus
151 IX, 2, 2 | commilitonemque vestrum, ne dicam regem, deseratis. Cetera vobis
152 IX, 3, 1 | ut duces principesque ad regem perferrent vulneribus et
153 IX, 3, 1 | galeam capiti, - ita enim regem adloqui mos est, - hortari
154 IX, 3, 3 | undique cum ploratu oritur regem, patrem, dominum confusis
155 IX, 4, 1 | rursus seditiosis vocibus regem increpare coeperunt: Gangen
156 IX, 4, 3 | cunctatione sua dedi hostibus regem. Sed festinando morabantur
157 IX, 5, 1 | vestitos velut de industria regem protegentes obiecerat. Huius
158 IX, 5, 1 | mucrone hausit. Iacebant circa regem tria corpora, procul stupentibus
159 IX, 5, 2 | quoque, cum intra moenia regem esse conperissent, omissis
160 IX, 5, 2 | non se tamen scuto, sed regem tuebatur; Leonnatus, dum
161 IX, 5, 2 | Inter haec, ad Macedonas regem cecidisse fama perlata est.
162 IX, 5, 2 | occurrerat, ab illo vulneratum regem esse credebant; tandemque
163 IX, 5, 3 | ploratus amicorum oritur regem exspirasse credentium. Tandem
164 IX, 7, 1 | terminos gesta. Interim regem duarum gentium, de quibus
165 IX, 7, 2 | secum ferro decerneret: regem tandem vel de sua temeritate,
166 IX, 7, 2 | amisissent quod amoverant, regem adeunt. Saepe minus est
167 IX, 8, 2 | condicione deditionis misit ad regem; sed, antequam adirent eum,
168 IX, 8, 3 | defectionis auctorem adduxit ad regem. Quo Alexander in crucem
169 IX, 8, 3 | speraverant incautum et temerarium regem excipi posse, et forte inter
170 IX, 9, 4 | Iamque nox adpetebat, et regem quoque desperatio salutis
171 X, 1, 1 | tacitum prodesse reis apud regem poterat, intuebantur, laeti
172 X, 1, 2 | velavit miratus tanti nominis regem, tantis praeditum opibus,
173 X, 1, 2 | Proximus erat lateri spado, qui regem intuens: "Quid mirum", inquit, "
174 X, 1, 2 | eximiae quoque benignitatis in regem.~3.
175 X, 2, 4 | avertit a me. Quando enim regem universus deseruit exercitus?
176 X, 5, 1 | praebuere speciem iam non regem, sed funus eius visentis
177 X, 5, 1 | excessero, dignum talibus viris regem?" Incredibile dictu audituque,
178 X, 5, 2 | Macedones optimum ac fortissimum regem invocantes certamen quoddam
179 X, 5, 3 | gentis suae iustissimum regem vero desiderio lugebant.
180 X, 5, 4 | hercule, iuste aestimantibus regem liquet bona naturae eius
181 X, 6, 2 | exspectari nondum ortum regem et, qui iam sit, praeteriri,
182 X, 6, 3 | genitus erit, an Perdiccan regem habeatis, cum iste sub tutelae
183 X, 6, 3 | Fidius, Alexander hunc nobis regem pro se reliquisset, id solum
184 X, 7, 1 | civilique bello habentibus regem, quem quaeritis? Arrhidaeus,
185 X, 7, 1 | coeperunt. Igitur non alium regem se quam eum, qui ad hanc
186 X, 7, 1 | milites Philippum consalutatum regem appellant.~2.
187 X, 8, 1 | At Meleager regem monere non destitit ius
188 X, 8, 2 | ille desitione provisa, cum regem adisset, interrogare eum
189 X, 8, 2 | manebat; nam et legati gentium regem adibant, et copiarum duces
190 X, 9, 3 | nomine, quem ipse fecerat regem, in perniciem suam abutentis
191 X, 10, 1| copiisque praeesset, quae regem sequebantur. Credidere quidam
|