Lib.  Cap. Par.

1    VI,  7, 1 |  intestino facinore petebatur. Dymnus, modicae apud regem auctoritatis
2    VI,  7, 1 |     praesentes deos iurat. Tum Dymnus aperit in tertium diem regi
3    VI,  7, 1 |        tegat posse constringi. Dymnus et amore et metu amens dexteram
4    VI,  7, 2 | gratiam querebatur. Inter haec Dymnus haud ignarus, quam ob causam
5    VI,  7, 3 |        aliorum detulisset: cum Dymnus semet interemerit, qualiacumque
6    VI,  9, 2 |     falleret ignaros. "At enim Dymnus, cum ceteros participes
7    VI,  10, 1|        credit rex! Potuit ergo Dymnus eum praeterire, quem sequebatur,
8    VI,  10, 1|     causam nullo me nominante? Dymnus sane, ut viveret adhuc,
9    VI,  10, 1|  insontes lacessissem? At enim Dymnus se occidit! Num igitur facturum