LXII. Vulneribus et reduviae curandis.

Vulnera tabescunt spatio vitiata vetusto,
curaque nil prodest nec ducitur ulla cicatrix.
Sed tamen herbarum tam mira potentia pollet,
ulceris annosi sinus ut coalescere possit,
marrubium si tute coquas illoque liquore
vulnus atrox foveas, cineres vel harundinis altae
inducas leporisve adspersa coagula vino
aut hederam Baccho decoctam aut semen anethi
aut cineres alni tardo cum melle ligentur.
Lumbrici terrae poterunt conducere vulnus
aut facilis lapathi coma latior ulcera purgat,
cum miscetur adeps, sed non ullo sale tactus.
Pinea praeterea vivo cum sulphure cortex
et pice cum spissa iam perdita membra reponit.