XXII. Spleni curando.

Quando lien tumido circumligat ilia vinclo
et plena splenis demonstrant membra rigorem,
mollibus ex hederae tornantur pocula lignis:
hinc trahet adsuetos aeger quoscunque liquores.
Aut viridis coctorum holerum potabitur unda.
Proderit exsucto fluvialis hirudo cruore,
sive myrica potens seu ros cum pane marinus,
aut hederae sucus potu apposituque iuvabit.
Nec non intactam ferro quam videris alnum,
huic liber eripitur ferro sine decoquiturque,
donec victarum pars tertia subsit aquarum:
hinc medico potu pulsus dolor omnis abibit.
Nonnulli memorant consumi posse lienem,
si qui ervum semper ieiuno sumpserit ore.
Arida ficus item fervente domatur aceto
et trita inlinitur, vel splen apponitur haedi.
Marrubium in vino potum prodesse loquuntur.
Praeterea piper ac nepetae cum flore et anethum
nicolausque, apio ac boletus iungitur una:
horum decoctos latices potare salubre est.
Puleium, abrotonum nitida cum mastice coctum
ac thymbrae speciem, quam commemorant cephaloten,
praedixit spleni deus Idae posse mederi.
Dulcia Plautus ait grandi minus apta lieni.
Splen tumidus nocet et risum tamen addit ineptum,
ut mihi Sardonicis videatur proximus herbis,
irrita quae miseris permiscent gaudia fatis.
Dicitur exsectus faciles auferre cachinnos
perpetuoque aevo frontem praestare severam.