Lib.  Cap. Par.

 1     1,    2, 18 |       vita pavescere. Excitanda mens et attollenda semper est,
 2     1,    3, 14 |     deinde quod, si cui tam est mens inliberalis ut obiurgatione
 3     1,   12, 1  |        tendentibus, ad quas nec mens nec corpus nec dies ipse
 4     6,    2, 5  |        contemplatione abducenda mens, ibi proprium oratoris opus
 5     8,    4, 25 |        armorum tuorum? Quae tua mens, oculi, manus, ardor animi?
 6    10,    1, 30 |  terreat, qualis est ferri, quo mens simul visusque praestringitur,
 7    10,    1, 59 |      multorum lectione formanda mens et ducendus color. Itaque
 8    10,    1, 115| urbanitas, dignusque vir cui et mens melior et vita longior contigisset.
 9    10,    2, 1  |        exemplum virtutum omnium mens derigenda. Neque enim dubitari
10    10,    2, 27 |        verbis. Illuc intendenda mens, quantum fuerit illis viris
11    11,    1, 16 |                      Habet enim mens nostra natura sublime quiddam
12    12,    1, 4  |       operis pulcherrimi vacare mens nisi omnibus vitiis libera
13    12,    1, 7  |       atque laceratum quam mala mens. Nam et cum insidiatur,
14    12,    2, 27 |      amicitia? Haec sunt quibus mens pariter atque oratio insurgant: