Lib.  Cap. Par.

 1     4,    1, 6  |   litigatore et adversario et iudice: nam exordium duci nonnumquam
 2     4,    2, 1  |    haec quae supra dicta sunt iudice res de qua pronuntiaturus
 3     4,    2, 103|      excursio, ne avertatur a iudice sermo, ne alienae personae
 4     4,    2, 106|          Sermo vero aversus a iudice et brevius indicat interim
 5     6,    1, 22 |   petere ea quisque videtur a iudice quae aliis ipse praestiterit.
 6     9,    1, 16 |      liberum -": nam oratio a iudice aversa in sententia, "iam
 7     9,    2, 38 |              Aversus quoque a iudice sermo, qui dicitur apostrophe,
 8     9,    2, 89 |    cum ius asperius petitur a iudice, fit [ei] tamen spes aliqua
 9    12,    3, 1  |   perferet, et ea quae sibi a iudice credi postulaturus est aliena
10    12,    8, 9  |     ut cum patrono sed ut cum iudice locuntur. Quapropter numquam
11    12,   10, 55 | impediant brevitate tempora a iudice data: multum ex eo quod