Lib.  Cap. Par.

 1     1,   12, 18  |    petet perpetuum illum nec fortunae subiectum, facile persuadebit
 2     2,   15, 12  |  velit. Nam et ipse oratorem fortunae subicit, ut, si non persuaserit,
 3     3,    7, 19  |    pernicies, et corporis ac fortunae quibusdam mala contemptum,
 4     4,    5, 14  |    spargenda sunt, ut sit et fortunae locus. ~15.
 5     6,  praef, 8 |    quo me validius cruciaret fortunae fuit, ut ille mihi blandissimus
 6     6,  praef, 13| frustra mala omnia ad crimen fortunae relegamus. Nemo nisi sua
 7     6,  praef, 15|      coeperamus, imperitanti fortunae remittantur, quae si quid
 8     6,    3, 28  |  tamen inhumana videri solet fortunae insectatio, vel quod culpa
 9    10,    6, 5   |   curae ut non sit dandus et fortunae locus, cum saepe etiam scriptis
10    11,    1, 86  |     monui, quam turpis esset fortunae insectatio, et ne in totos