Lib.  Cap. Par.

 1     3,    6, 17|                     Sit enim accusatoris intentio: "hominem occidisti";
 2     3,    6, 19|    iniuriarum, depulsio erit accusatoris. ~20.
 3     4,    1, 36|  Animadverti, iudices, omnem accusatoris orationem in duas divisam
 4     5,    7, 30|    si humilitas, si amicitia accusatoris, si inimicitiae cum reo:
 5     6,    1, 20|           Sed saepius id est accusatoris, avertere iudicem a miseratione
 6     7,    2, 6 |      proba hominem occisum", accusatoris tantum partes sunt, a reo
 7     7,    2, 11|    qualis sit de quo agitur. Accusatoris autem est efficere ut si
 8     7,    2, 11|   posse. Alii a propositione accusatoris contraque eam loci oriuntur.
 9     7,    2, 11|      quid in reum conveniet, accusatoris est efficere +ad quidquid+
10     7,    3, 5 | falsam dicit esse finitionem accusatoris, accusator autem non potest
11     7,    3, 7 |      fuisse. Hic finitio est accusatoris: "per quem factum est ut
12     7,    5, 1 | curiosa consilia cum de iure accusatoris ambigitur, sed in ipsis
13     8,    6, 65|  animadverti, iudices, omnem accusatoris orationem in duas divisam
14     9,    4, 68|  animadverti, iudices, omnem accusatoris orationem in duas divisam
15    12,    7, 1 |    non tamen ita nomen ipsum accusatoris horrebit ut nullo neque