Lib.  Cap. Par.

  1     1,  proem, 13|      colligit, quemadmodum iuncta natura, sic officio quoque copulata,
  2     1,  proem, 20| eloquentia neque ad eam pervenire natura humani ingenii prohibet.
  3     1,  proem, 26|       artes valere nisi adiuvante natura. Quapropter ei cui deerit
  4     1,    1, 5   |  effingere imitando conabitur, et natura tenacissimi sumus eorum
  5     1,    2, 4   |  sanctissime utrubique opinionis. Natura cuiusque totum curaque distat.
  6     1,    2, 8   |           ex his consuetudo, inde natura. Discunt haec miseri antequam
  7     1,    4, 11  |     vocalibus in se ipsas coeundi natura sit, cum consonantium nulla
  8     1,    4, 26  |      percussi", non utor ablativi natura, nec si idem Graece dicam,
  9     1,    5, 9   |          accipimus quod fit animi natura, ut is a quo insolenter
 10     1,    5, 28  |           acuta legam, quia, etsi natura brevis, tamen positione
 11     1,    5, 65  |           prima positione, id est natura sua, constant, compositae
 12     1,    5, 70  |      minus succedit: nec id fieri natura puto, sed alienis favemus,
 13     1,    5, 71  |           sunt, tralata cum alium natura intellectum, alium loco
 14     1,    7, 2   |   ineptissimum est, quia plurimae natura ipsa verbi quod scribitur
 15     1,   10, 8   |          Sed cur deficiat animus? Natura enim perfectum oratorem
 16     1,   10, 16  |                         Atque eam natura ipsa videtur ad tolerandos
 17     1,   12, 2   |         satis perspiciunt quantum natura humani ingenii valeat, quae
 18     1,   12, 10  |         et patientior est laboris natura pueris quam iuvenibus. Videlicet
 19     2,    4, 7   |               Illa mihi in pueris natura minimum spei dederit in
 20     2,    4, 12  |          ut remedia, quae alioqui natura sunt aspera, molli manu
 21     2,    4, 39  |           Utilitas quoque interim natura discernitur, interim tempore.
 22     2,    5, 12  |        possit tribuere incorrupta natura, ut pulchritudo corporis
 23     2,    5, 24  |         neque enim nos tarditatis natura damnavit, sed dicendi mutavimus
 24     2,    8, 1   |        ingeniorum, et quo quemque natura maxime ferat scire. Nam
 25     2,    8, 5   |               quod et adiuta cura natura magis evalescat et qui in
 26     2,    8, 8   |       supervacua erat doctrina si natura sufficeret. ~9.
 27     2,    8, 11  | existimavit, cum alterum alterius natura miscendum arbitraretur? ~
 28     2,    8, 12  |         ut tantum in id quo vocat natura ducantur; ita enim quod
 29     2,   10, 3   |  declamantium fuerit: sed eo quod natura bonum est bene uti licet. ~
 30     2,   10, 13  |        arte, neque procul tamen a natura recedunt, quo vitio periret
 31     2,   11, 1   |           eloquentiam putent, sed natura sua et vulgari modo scholarum
 32     2,   13, 3   |   quotiens licebit, sed mutabitur natura loci, si mons occurret,
 33     2,   16, 10  |         vitae praecepta, etiam si natura sunt honesta, plus tamen
 34     2,   16, 13  |      tranare aquas citra docentem natura ipsa sciunt, ~14.
 35     2,   17, 9   |          quae ars consummaverit a natura initia duxisse: aut tollatur
 36     2,   19, 2   |          omnino alteram detrahas, natura etiam sine doctrina multum
 37     2,   19, 2   |          doctrina nulla esse sine natura poterit. Sin ex pari coeant,
 38     2,   19, 3   |          quam in marmore. Denique natura materia doctrinae est: haec
 39     2,   20, 6   |           ac semina sunt concessa natura, ut ad iustitiam, cuius
 40     2,   20, 7   |               Non eadem autem iis natura artibus est quae a virtute
 41     3,    2, 1   |       quin sermonem ab ipsa rerum natura geniti protinus homines
 42     3,    2, 3   |        Initium ergo dicendi dedit natura, initium artis observatio.
 43     3,    3, 4   |       quoniam memoria atque actio natura, non arte contingant: quarum
 44     3,    5, 1   |       Facultas orandi consummatur natura arte exercitatione, cui
 45     3,    6, 29  |           qualis sit cuiusque rei natura quaeri potest. Sed utrocumque
 46     3,    6, 80  |        sit; quod ipsa nobis etiam natura praescribit: nam primum
 47     3,    6, 84  |       enim quaedam non laudabilia natura, sed iure concessa, ut in
 48     3,    6, 103 |        finitio, vel tres illi qui natura soli sunt, coniectura in
 49     3,    8, 14  |         civitatis et mores, ut ex natura cum ipsarum rerum, tum audientium
 50     3,    8, 31  |          inhonestum (liberos enim natura omnis et isdem constare
 51     3,    8, 39  |     deliberantis non ipsa honesti natura, quam ille non respicit,
 52     4,    1, 52  |        aut deprecemur. Ipsa illum natura eo ducet ut sciat quid primum
 53     4,    2, 116 |          plurimum refert quae sit natura eius rei quam exponimus. ~
 54     4,    3, 4   |          per vim cuneatur et quae natura iuncta erant distrahit. ~
 55     4,    3, 11  |           iudicis quoque noscenda natura est, iuri magis an aequo
 56     4,    5, 25  |       supervacua adsumunt et quae natura singularia sunt secant,
 57     5,    7, 33  |        ambitu fieri, argumenta ex natura duci, in his iudicem sibi,
 58     5,    8, 2   |     latius quae cuiusque adfectus natura sit prosequamur. Isdem laudamus
 59     5,   10, 8   |       fidem dubiis adferens: quae natura est omnium argumentorum,
 60     5,   10, 15  |       argumenta tractaturo vis et natura omnium rerum, et quid quaeque
 61     5,   10, 17  |  conciliasset vel alienasset ipsa natura, ut divitias quid sequatur
 62     5,   10, 27  |                             animi natura, etenim avaritia iracundia
 63     6,    2, 2   |  adfectibus, et eorum non simplex natura nec in transitu tractanda. ~
 64     6,    2, 12  |       ethos esse interim ex eadem natura, ita ut illud maius sit,
 65     6,    2, 12  |          huius nominis exprimenda natura est, quatenus appellatione
 66     6,    2, 13  |           est, ut fluere omnia ex natura rerum hominumque videantur,
 67     6,    2, 15  |             sunt et illa ex eadem natura, sed motus adhuc minoris,
 68     6,    2, 24  |        compellat in quod ipsa rei natura ducetur, sed aut qui non
 69     6,    2, 25  |   tradente sed experimento meo ac natura ipsa duce accepi. ~26.
 70     6,    3, 11  |         praecipue positum esse in natura et in occasione. ~12.
 71     6,    3, 12  |                             Porro natura non tantum in hoc valet,
 72     6,    3, 18  |        ridiculo tantum accipimus: natura non utique hoc est, quamquam
 73     6,    3, 20  |   Horatius facetum carminis genus natura concessum esse Vergilio.
 74     6,    3, 53  |           nomine, quod is acerbus natura esset, "Acidum", et turium,
 75     6,    3, 76  |           habere dixit, quia ista natura sequi et cohaerere videantur. ~
 76     6,    4, 12  |          dubio ex arte non venit (natura enim non docetur), arte
 77     6,    5, 8   |           faciles habuit aures et natura sequebatur ut meliora probantis
 78     7,    1, 15  |   Discedamus hinc quoque: recipit natura quaestionem an ille cuius
 79     7,    1, 40  |        Quid aliud (saepius dicam) natura permittit quam ut cum verba
 80     7,    1, 53  |          incidant tradam. Et quia natura prima quaestio est factumne
 81     7,    2, 9   |        esse defensio, primum quia natura potior est salus nostra
 82     7,    3, 6   |            de quorum argumentorum natura dictum est. Breviter autem
 83     7,    4, 1   |           qualis sit cuiusque rei natura et quae forma quaeritur:
 84     7,    4, 1   |         inpugnet, quae sit Oceani natura, an Britannia insula (nam
 85     7,    4, 3   |            Iustum omne continetur natura vel constitutione. Natura,
 86     7,    4, 3   |         natura vel constitutione. Natura, quod fit secundum cuiusque
 87     7,   10, 3   |                 Igitur finitio in natura ipsa nominis quaestionem
 88     7,   10, 9   |        pictor omnia quae in rerum natura sunt adumbrare didicit?
 89     7,   10, 14  |   praestabit cui omnia adfuerint, natura doctrina studium. Quare
 90     8,  proem, 12|      praestare debeat per se ipsa natura, ut haec de quibus dixi
 91     8,  proem, 26|           quibus sordet omne quod natura dictavit, qui non ornamenta
 92     8,    3, 39  |     vitanda quia nec sit vox ulla natura turpis, et, si qua est rei
 93     8,    3, 48  |       summo montis vertice": ~cui natura contrarium sed errore par
 94     8,    3, 58  |            dicitur aliter quam se natura habet et quam oportet et
 95     8,    3, 86  |        similis est arti plerumque natura. Non tamen satis eloquenti
 96     8,    5, 7   |         maius quam ut possis, nec natura melius quam ut velis servare
 97     8,    6, 4   |        est ab ipsa nobis concessa natura ut indocti quoque ac non
 98     8,    6, 38  |           enim haec in metalempsi natura, ut inter id quod transfertur
 99     8,    6, 54  |  intellegitur aut persona aut rei natura; nam si qua earum verbis
100     8,    6, 75  |          rusticos, videlicet quia natura est omnibus augendi res
101     9,    1, 1   |          vocantur) locus ipsa rei natura coniunctus superiori. Nam
102     9,    1, 19  |                           Ut vero natura prius est concipere animo
103     9,    2, 32  |         fingatur. Sed in iis quae natura non permittit hoc modo mollior
104     9,    2, 33  |        Falsa enim et incredibilia natura necesse est aut magis moveant,
105     9,    2, 59  |          varietate tum etiam ipsa natura plurimum prosunt, quae simplicem
106     9,    2, 94  |        advocato schemata de rerum natura tolli: ut protinus etiam
107     9,    3, 7   |           minus mirum est quia in natura verborum est et quae facimus
108     9,    3, 82  |       accepimus legimus, verum ex natura ipsa arripuimus hausimus
109     9,    3, 100 |            ita saepius in ea quam natura dedit specie continenda
110     9,    4, 3   |         naturale esse dicunt quod natura primum ortum est et quale
111     9,    4, 5   |        maxime naturale quod fieri natura optime patitur. ~6.
112     9,    4, 10  |      statim offendit, deinde quod natura ducimur ad modos. Neque
113     9,    4, 70  |           quae secuntur, quamquam natura ipsa divisa sunt: "nova
114     9,    4, 77  |    Sallustium: "falso queritur de natura sua". Quamvis enim vincta
115     9,    4, 86  |      accipit a sequente: ita duae natura breves positione sunt temporum
116     9,    4, 91  |           in litteris syllabisque natura mutatur, sed refert quae
117     9,    4, 120 |       intellegent; facient quidem natura duce melius quam arte, sed
118     9,    4, 133 |     hortari. Haec ut sunt diversa natura, ita dissimilem componendi
119     9,    4, 147 |   detractione mutatione: usus pro natura rerum quas dicimus: cura
120    10,    1, 131 |    fecisset: digna enim fuit illa natura quae meliora vellet; quod
121    10,    2, 3   |         bonis simus. Similem raro natura praestat, frequenter imitatio.
122    10,    2, 5   |         An illi rudes sola mentis natura ducti sunt in hoc, ut tam
123    10,    2, 10  |      similitudo ut ne ipsa quidem natura in hoc ita evaluerit, ut
124    10,    2, 11  |         exemplum adsumimus subest natura et vera vis, contra omnis
125    10,    2, 13  |       consuetudine, eaque non sua natura sint bona aut mala (nam
126    10,    2, 20  |         quae quemque discipulorum natura compositum videret: nam
127    10,    3, 4   |             Nihil enim rerum ipsa natura voluit magnum effici cito,
128    10,    3, 15  |           initia et quae secuntur natura ipsa praescribit. ~16.
129    10,    3, 26  |         cum tempora ab ipsa rerum natura ad quietem refectionemque
130    10,    5, 5   |          adeo ieiunam ac pauperem natura eloquentiam fecit ut una
131    10,    5, 11  |        indicium est, fundere quae natura contracta sunt, augere parva,
132    10,    5, 22  |      quidam volunt, quae in rerum natura, dicantur, et vel longiore
133    10,    7, 5   |           deinceps: quae ita sunt natura copulata ut mutari aut intervelli
134    10,    7, 9   |                     vix tamen aut natura aut ratio in tam multiplex
135    11,    1, 16  |            Habet enim mens nostra natura sublime quiddam et erectum
136    11,    1, 47  |      conveniat, et pleraque, quae natura non sunt reprendenda atque
137    11,    1, 60  |         quibus modis ea quae sunt natura parum speciosa, quaeque
138    11,    1, 82  |         enim casus quidam qui hoc natura ipsa rei non indecens faciant,
139    11,    1, 91  |        nimium, ideoque etiam quod natura rei satis aptum est, nisi
140    11,    2, 22  |    memoriam suam potius arte quam natura gloriantis. ~23.
141    11,    2, 48  |        fugit. Si vero aut memoria natura durior erit aut non suffragabitur
142    11,    2, 50  |                   Ceterum quantum natura studioque valeat memoria
143    11,    3, 11  |           esse perfectum nisi ubi natura cura iuvetur. In hoc igitur
144    11,    3, 14  |          secunda quo modo utaris. Natura vocis spectatur quantitate
145    11,    3, 16  |           meat: [an] ipsi propria natura, an prout movetur: lateris
146    11,    3, 45  |         dignitas aut sententiarum natura aut depositio aut inceptio
147    11,    3, 62  |       artem habent; sed hi carent natura, ideoque in iis primum est
148    11,    3, 75  |           Quin etiam lacrimas iis natura mentis indices dedit, quae
149    11,    3, 152 |            ita quibusdam nisi sua natura redditur vis omnis aufertur. ~
150    11,    3, 154 |         persuadeat moveat, quibus natura cohaeret ut etiam delectet.
151    11,    3, 178 |     agitatiora melius - fuit enim natura diversa: nam vox quoque
152    11,    3, 180 |           praeceptis sed etiam ex natura sua capiat consilium formandae
153    12,    1, 1   |         ille posuit prius et ipsa natura potius ac maius est, utique
154    12,    1, 2   |          nobis loquor? Rerum ipsa natura, in eo quod praecipue indulsisse
155    12,    1, 18  |    venerabiles, non tamen id quod natura hominis summum habet consecutos.~
156    12,    1, 23  |      Concedamus sane, quod minime natura patitur, repertum esse aliquem
157    12,    1, 25  |     vocant, sed virum cum ingenii natura praestantem, tum vero tot
158    12,    1, 30  |        destituta sit, satis tamen natura sua ornatur, nec quicquam
159    12,    1, 31  |      consummare contingat. Nam si natura non prohibet et esse virum
160    12,    1, 41  |      civem? Quid si quaedam iusta natura, sed condicione temporum
161    12,    2, 1   |       etiam si quosdam impetus ex natura sumit, tamen perficienda
162    12,    2, 1   |           forte accedemus iis qui natura constare mores et nihil
163    12,    2, 3   |      tractatum, qui leges quaeque natura sunt omnibus datae quaeque
164    12,    2, 19  |                              Ergo natura permixta est omnibus istis
165    12,    2, 26  |           in maximis quibusque ac natura pulcherrimis. ~27.
166    12,    3, 8   |         se ad id quod est optimum natura derexerit, non magnopere
167    12,    8, 10  |           eius modi disceptatione natura. ~11.
168    12,   10, 26  |           defuisse ei sive ipsius natura seu lege civitatis videntur
169    12,   10, 40  |     gratia verborum, quibus solum natura sit officium attributum
170    12,   10, 43  |           ab eadem nobis concessa natura: ~44.
171    12,   11, 12  |    honestae beataeque, si credas; natura enim nos ad mentem optimam