Lib. Cap. Par.
1 1, 1, 1 | querela, paucissimis hominibus vim percipiendi quae tradantur
2 1, 2, 31 | quaedam tacita dedignatio vim dicendi tantis comparatam
3 1, 3, 8 | anima carent ut servare vim suam possint velut quiete
4 1, 4, 18 | videlicet quod in verbis vim sermonis, in nominibus materiam (
5 1, 5, 37 | quam si sit aliquid, quod vim alterius vocis optineat,
6 1, 6, 28 | finxit reformidat. sunt qui vim potius intuiti originationem
7 1, 7, 10 | littera, quae ad omnis vocalis vim suam perferat. ~11.
8 1, 7, 35 | Aut vim C. Caesaris fregerunt editi
9 1, 10, 7 | in dicendo nec proferunt, vim tamen occultam suggerunt
10 1, 10, 32 | accepimus concitatos ad vim pudicae domui adferendam
11 1, 12, 2 | sed eodem temporis momento vim suam intendat. ~3.
12 2, 5, 4 | sequantur, etiam illa quae vim cuiusque verbi, si quod
13 2, 5, 21 | atque ieiuni: nam neque vim eorum adhuc intellectu consequentur
14 2, 12, 1 | iudicantium, qui maiorem habere vim credunt ea quae non habent
15 2, 12, 11 | At illi hanc vim appellant quae est potius
16 2, 14, 4 | musicos et geometras dicam nec vim adferam nominibus his indecora
17 2, 15, 2 | secernunt, quidam rhetoricen vim tantum, quidam scientiam
18 2, 15, 3 | finis: "rhetoricen esse vim persuadendi". Quod ego vim
19 2, 15, 3 | vim persuadendi". Quod ego vim appello, plerique potestatem,
20 2, 15, 3 | quid adferat ambiguitatis, vim dico dynamin. ~4.
21 2, 15, 7 | sed oculis populi Romani vim attulit: quem illo ipso
22 2, 15, 10 | sentirent, existimarunt eam vim dicendo persuadendi. Quem
23 2, 15, 16 | videtur Aristoteles cum dixit vim esse videndi quid in quaque
24 2, 15, 16 | excipiendo idem ostendit: vim enim vocat inveniendi quod
25 2, 15, 23 | respondebimus. Quidam eam neque vim neque scientiam neque artem
26 2, 16, 11 | rhetorices ad persuadendi vim rettulerunt. Si vero est
27 2, 17, 6 | probent, refutent et, quod vim habeat epilogi, deprecentur. ~
28 2, 17, 38 | non opinari sed propter vim probationum scire videantur,
29 3, 2, 4 | dedit, in quibus fuisse vim dicendi necesse est: cur
30 3, 4, 13 | non tam demonstrationis vim habere quam ostentationis
31 3, 6, 49 | tamen loco finitionis quoque vim intellegit, quo dicit quaedam
32 3, 6, 101 | status fiant: duplex est, ita vim duarum habet. Redire in
33 3, 7, 7 | venerabimur, deinde proprie vim cuiusque et inventa quae
34 3, 11, 14 | Arrunti, qui Lusium tribunum vim sibi inferentem interfecit,
35 3, 11, 14 | iure fecerit, ratio quod is vim adferebat, iudicatio an
36 4, 2, 26 | Ergo hae quoque quaestiones vim prohoemii optinebant, cum
37 4, 2, 79 | quod dicimus: non posse vim rerum ostendi prima expositione:
38 4, 2, 105 | Nonne timuisse, si minus vim deorum hominumque famam,
39 4, 3, 4 | et sequitur, non si per vim cuneatur et quae natura
40 4, 4, 9 | Habet interim vim propositionis, etiamsi per
41 6, 2, 24 | asperis invidiosis addens vim oratio, qua virtute praeter
42 6, 3, 8 | saepe moveatur, tamen habet vim nescio an imperiosissimam
43 6, 3, 17 | diducas, suam quandam propriam vim ostendent. Nam et urbanitas
44 7, 3, 6 | Propter metum. Quid metuebant? Vim videlicet. Potestis igitur
45 7, 4, 3 | intuendum est: nam et vis contra vim et talio nihil habent adversum
46 7, 10, 10 | signis providendum docebit: vim sentiendi pulsus venarum,
47 8, proem, 21| locis petimus et inventis vim adferimus. ~22.
48 8, 2, 6 | proprietas non ad nomen sed ad vim significandi refertur, nec
49 8, 3, 21 | summittenda nonnumquam est. Vim rebus aliquando verborum
50 8, 4, 9 | quidem illa, cum suo corpori vim attulisset, se ipsa cruciavit,
51 8, 4, 9 | effecit per alieni corporis vim atque cruciatum". ~12.
52 8, 5, 6 | non habet". ~Sed maiorem vim accipiunt et mutatione figurae,
53 9, 1, 2 | quoque est idem: nam et vim rebus adiciunt et gratiam
54 9, 1, 33 | verborum habet interdum vim, leporem alias, et paulum
55 9, 3, 54 | instantiora quae dicimus et vim quandam prae se ferentia
56 9, 4, 6 | conlocatum? Neque, si pravi pedes vim detrahunt rebus, ut sotadeorum
57 9, 4, 123 | est, sed remotum a ceteris vim non habet, ut per se manus
58 10, 1, 1 | necessaria, ita non satis ad vim dicendi valent nisi illis
59 10, 1, 8 | cum iudicio paranda est, vim orandi, non circulatoriam
60 10, 1, 108 | contulisset, effinxisse vim Demosthenis, copiam Platonis,
61 10, 2, 16 | non multum differentes, vim dicendi atque inventionis
62 10, 2, 19 | indomitum amore subtilitatis et vim suam perdat et elegantiam
63 10, 2, 25 | possem. Quid tamen noceret vim Caesaris, asperitatem Caeli,
64 10, 6, 2 | laxantur. Sed ne ad hanc quidem vim cogitandi perveniri potest
65 11, 1, 2 | eam, sed etiam destruet et vim rerum in contrarium vertet.
66 11, 2, 44 | ediscendum dicturis, an vim modo rerum atque ordinem
67 11, 3, 2 | miram quandam in orationibus vim ac potestatem: neque enim
68 11, 3, 9 | verba per se et vox propriam vim adiciat rebus et gestus
69 11, 3, 42 | acuta magis est. Sic ima vim non habet, summa rumpi periclitatur.
70 11, 3, 67 | penetret adfectus ut ipsam vim dicendi nonnumquam superare
71 12, 2, 4 | fore qui non et naturae vim omnem penitus perspexerit
72 12, 2, 21 | nos monumenta venerunt, vim tamen quandam incredibilem
73 12, 3, 7 | recti pravique discrimine. Vim cuiusque vocis intellegere
74 12, 5, 3 | adhuc peritus distinguendi vim cuiusque verbi leget, non
75 12, 10, 10 | alioqui magnam iam ingenii vim prae se ferentia. Hinc sint
76 12, 10, 11 | oratorum ingens proventus. Hic vim Caesaris, indolem Caeli,
77 12, 10, 15 | optendant: qui quia clariorem vim eloquentiae velut solem
78 12, 10, 64 | magnitudinem illi vocis et vim orationis nivibus [et] copia
79 12, 10, 65 | homines intuebuntur. Hanc vim et celeritatem in Pericle
80 12, 10, 77 | facillime faciet. Neque enim vim summam dicendi et os admiratione
|