Lib.  Cap. Par.

 1     1,    2, 22  |         haec animos, et licet ipsa vitium sit ambitio, frequenter
 2     1,    5, 3   |       usitata aut ficta. Uni verbo vitium saepius quam virtus inest.
 3     1,    5, 6   |                            Interim vitium quod fit in singulis verbis
 4     1,    5, 10  |                  Tertium est illud vitium barbarismi, cuius exempla
 5     1,    5, 16  |  barbarismum, quod est unius verbi vitium, fieri per numeros aut genera
 6     1,    5, 17  |           Asiai", et ei contrarium vitium, ~18.
 7     1,    5, 19  |           quaeri an in scripto sit vitium, si h littera est, non nota.
 8     1,    5, 34  |      corrigi possit, in verbo esse vitium, ~35.
 9     1,    5, 35  |     mutatio vocis alterius, in qua vitium erat, rectam loquendi rationem
10     1,    5, 36  |         etiam nonnulli putant idem vitium inesse, cum aliud voce,
11     1,    5, 40  |         soloecismo, et adiectionis vitium pleonasmon, detractionis
12     1,    5, 46  |                                Nam vitium quod fit per quantitatem,
13     1,    5, 46  |          deerrat: soloecismi porro vitium non est in sensu, sed in
14     1,    5, 48  |        satis non est, ne ita demum vitium esse credat puer si pro
15     1,    5, 50  |          feceris", in idem incidat vitium, quia alterum negandi est,
16     2,    4, 4   |                                    Vitium utrumque, peius tamen illud
17     2,    4, 9   |       carere, in id ipsum incidunt vitium, quod virtutibus carent.
18     2,    4, 37  |                                nam vitium aut in verbis aut in rebus
19     2,   15, 13  | persuasibilia". Qui finis et illud vitium de quo supra diximus habet,
20     2,   17, 27  |         proficiscitur, ideoque nec vitium; nam et mendacium dicere
21     2,   17, 40  |          non artis sed hominis est vitium. Haec sunt praecipua quae
22     4,    3, 3   |                             In quo vitium illud est, quod sine discrimine
23     5,  praef, 1 |  excludendos putabant, primum quia vitium esset omnis animi perturbatio,
24     6,    2, 30  |     cogitare sed facere: hoc animi vitium ad utilitatem non transferemus. ~
25     8,  proem, 17|   defuerunt, ut appareat in hoc et vitium et virtutem esse dicendi. ~
26     8,  proem, 25|      Cicero praeceperat in dicendo vitium vel maximum esse a vulgari
27     8,    2, 3   |          at quod ei contrarium est vitium. Id apud nos inproprium,
28     8,    2, 16  |      sensum in idem tamen verborum vitium incidit, ut si quis dicat
29     8,    2, 18  |          laboratur: neque id novum vitium est, cum iam apud Titum
30     8,    2, 19  |    perversum dicendi figuris, idem vitium consecuntur. ~20.
31     8,    3, 42  |        ornatus pars est), sed quia vitium est ubique quod nimium est. ~
32     8,    3, 48  |           proximum est humilitatis vitium (tapeinosin vocant), qua
33     8,    3, 50  |            inornatae orationis est vitium. Sed hoc quoque, cum a prudentibus
34     8,    3, 51  |         auctoribus vitata, interim vitium videri potest, in quod saepe
35     8,    3, 53  |         habetur. Est et pleonasmos vitium, cum supervacuis verbis
36     8,    3, 55  |                                 At vitium erit quotiens otiosum fuerit
37     8,    3, 60  |                         cui simile vitium est apud nos si quis sublimia
38     8,    6, 52  |       obscurior "aenigma" dicitur, vitium meo quidem iudicio si quidem
39     8,    6, 61  |            periphrasis, ita cum in vitium incidit perissologia dicitur:
40     9,    1, 13  |         est carentem figuris, quod vitium non inter minima est, aliam
41     9,    3, 2   |          enim omne eiusmodi schema vitium si non peteretur sed accideret. ~
42     9,    3, 10  |             ut in hoc:~"virtus est vitium fugere": ~aut enim partis
43     9,    3, 10  |        casus ex illo "virtutis est vitium fugere", multo tamen hoc
44     9,    3, 18  |           in complexu sermonis aut vitium habent aut figuram:~"accede
45     9,    3, 46  |    supervacua oneratur adiectione, vitium est, cum auget aut manifestat
46     9,    3, 95  |          omne per ignem~excoquitur vitium" et totus locus, ~"seu pluris
47     9,    4, 6   |         licentia lascivientium, id vitium compositionis est iudicandum. ~
48     9,    4, 34  |           ideoque obscurius in his vitium. Minus peccabit qui longis
49     9,    4, 66  |         sint, ne, quod nunc maxime vitium est, brevium contextu resultent
50     9,    4, 70  |      sustineri solent, eoque facto vitium quod erat in fine continuatio
51     9,    4, 145 |         venustatis et gratiae, nec vitium duxerim si Cicero a Demosthene
52    10,    1, 60  |          materiae esse, non ingeni vitium. ~61.
53    10,    1, 62  |         reprehendendum, ita copiae vitium est. ~63.
54    10,    1, 66  |         grandilocus saepe usque ad vitium, sed rudis in plerisque
55    10,    3, 17  |            Diversum est huic eorum vitium qui primo decurrere per
56    10,    3, 32  |          versuum metiebatur, idque vitium, quod frequenti admonitione
57    11,    1, 17  |           invident humiliores (hoc vitium est eorum qui nec cedere
58    11,    1, 56  |            non solum cantare, quod vitium pervasit, aut lascivire,
59    11,    3, 44  |            illi virtuti contrarium vitium sit inaequalitas, huic quae
60    11,    3, 52  |     fraudantur. cui contrarium est vitium nimiae tarditatis: nam et
61    11,    3, 57  |              Sed quodcumque ex his vitium magis tulerim quam, quo
62    11,    3, 79  |                                    Vitium in superciliis si aut inmota
63    11,    3, 109 |               Unde id quoque fluit vitium, ut iuvenes cum scribunt,
64    11,    3, 109 |           manus est. Inde et illud vitium, ut gestus, qui in fine
65    11,    3, 130 |           Iactantur et umeri, quod vitium Demosthenes ita dicitur
66    12,    5, 2   |         potest, ipsam verecundiam, vitium quidem sed amabile et quae
67    12,   10, 80  |             quia utriusque ultimum vitium est. ~