Lib.  Cap. Par.

 1     1,    6, 15 |            varie formari verba prima persona o littera terminata ipsa
 2     1,    8, 3  | distinguantur ab iis in quibus poeta persona sua utetur. ~4.
 3     2,    4, 19 |           res dicitur, nonnumquam de persona quoque, sicut Livius frequentissime
 4     2,   15, 26 |            dictaque a Socrate, cuius persona videtur Plato significare
 5     2,   17, 6  |           est positum, sed ut Antoni persona servetur, qui dissimulator
 6     2,   20, 9  |      virtutibus", et ipse Cicero sua persona cum ad Brutum in epistulis
 7     3,    5, 9  |           quoque subest velut latens persona tyrannus enim geminat quaestionem),
 8     3,    6, 56 |            est pars deliberativa; de persona (ea ostenditur laudativa); ~
 9     3,    8, 8  |            et ab eius qui dissentiet persona duci frequenter in consiliis
10     3,    8, 35 |            in loco: "non hic", et in persona: "non nobis", "non contra
11     3,    8, 48 |         Multum refert etiam quae sit persona suadentis, quia, ante acta
12     3,    8, 52 |          quia nullo alio ab his quam persona distat: quamquam haec aliquando
13     4,    1, 13 |             Ipsius autem litigatoris persona tractanda varie est: nam
14     4,    1, 14 |          consumenda. adversarii vero persona prope isdem omnibus sed
15     4,    1, 44 |    refugiamus: si causa laborabimus, persona subueniat, si persona, causa;
16     4,    1, 44 |   laborabimus, persona subueniat, si persona, causa; si nihil quod nos
17     4,    1, 46 |              litigatoris an advocati persona sit utendum, quotiens utrumque
18     4,    1, 63 |                           Sermonem a persona iudicis aversum (apostrophe
19     4,    2, 129|            quidam utique faciendum a persona putant, eamque si nostra
20     5,    7, 1  |        reprehensionem non capit ipsa persona, infamare signatores licet. ~
21     5,    7, 18 |              insecutis, loco tempore persona ceteris est interrogandus,
22     5,    8, 4  |             non sit aut in re aut in persona, neque esse argumentorum
23     5,   10, 23 |             igitur argumenta saepe a persona ducenda sunt, cum sit, ut
24     5,   10, 30 |                            Ponunt in persona et nomen: quod quidem accidere
25     6,    1, 26 |             ad movendos adfectus sub persona valet. ~27.
26     6,    1, 34 |             complecti, nisi si tamen persona nos et ante acta vita et
27     6,    1, 50 |      satisfacimus, si forte sit eius persona talis ut illi debeatur reverentia,
28     6,    3, 101|           quam severe, quas praestat persona locus tempus, casus denique,
29     6,    3, 104|    lacessendum, prout quaeque res ac persona desiderat". cui si brevitatis
30     7,    1, 30 |              certa: ab eo enim cuius persona utemur incipiendum erit.
31     7,    1, 44 |           Omnes adhuc quaestiones ex persona petitoris ipsius duximus:
32     7,    2, 1  |           quaeri non potest nisi ubi persona est et de facto constat.
33     7,    2, 6  |        quaestionem venit. Interim ex persona probatio rei petitur, ut
34     7,    2, 6  |           factum. Si tamen plures in persona probationes habuerit, convertit
35     7,    2, 7  |            similiter argumenta et ex persona et ex re ducuntur, sed in
36     7,    2, 8  |       venenum fuerit ex argumentis a persona ductis colligetur. Superest
37     7,    2, 10 |              est enim superior* enim persona alieni cum persona matris
38     7,    2, 10 |              enim persona alieni cum persona matris temere compararetur.
39     7,    2, 11 |           eam loci oriuntur. Saepe a persona prior ducit argumenta defensor,
40     7,    2, 12 |       momentum. De causa prius an de persona dicendum sit quaeritur,
41     7,    2, 12 |           naturam videtur incipere a persona. Nam hoc magis generale
42     7,    2, 12 |            in coniectura premunt. Et persona quidem nescio an umquam,
43     8,    5, 8  |      auctoritas, ut rei pondus etiam persona confirmet. Quis enim ferat
44     8,    6, 29 |           rex".~[Et ex factis quibus persona signatur:~"thalamo quae
45     8,    6, 54 |      pronuntiatione intellegitur aut persona aut rei natura; nam si qua
46     9,    2, 36 |               Ennius. Est et incerta persona ficta oratio: "hic aliquis"
47     9,    2, 37 |                   Est et iactus sine persona sermo: ~"hic Dolopum manus,
48     9,    2, 78 |                  Itaque non solum si persona obstaret rectae orationi,
49     9,    3, 22 |                            Et nostra persona utimur pro aliena, et alios
50     9,    3, 101|          orando postulet locus, quid persona, quid tempus: maior enim
51    10,    1, 55 |               nullus adfectus, nulla persona, nulla cuiusquam sit oratio;
52    10,    5, 2  |       factitasse: id Cicero sua ipse persona frequentissime praecipit,
53    11,    1, 14 |              aliis non sint, aut pro persona tempore loco causa magis
54    11,    1, 21 |            in dialogis, aliena tamen persona verum de eloquentia sua
55    11,    1, 73 |         ipsam probare in qualicumque persona. Dixit Cicero pro Gabinio
56    11,    1, 79 |             reperitur quod intersit, persona aetas tempus causa locus
57    11,    3, 79 |            inaequalitate, ut modo de persona comica dixeram, dissident