Lib.  Cap. Par.

 1     1,  proem, 9 |            eo facultatem sed omnis animi virtutes exigimus. ~10.
 2     1,    1, 1   |        atque sollertia: unde origo animi caelestis creditur. ~2.
 3     1,    1, 34  |            est, dividenda intentio animi, ut aliud voce aliud oculis
 4     1,    2, 25  |            vota parentium, quantum animi mei coniectura colligere
 5     1,    2, 28  |        instillatis complentur, sic animi puerorum quantum excipere
 6     1,    2, 31  |     pronuntiationem, illum denique animi et corporis motum, sudorem,
 7     1,    5, 9   |         barbari accipimus quod fit animi natura, ut is a quo insolenter
 8     1,   10, 29  |      musice? Ac si quis tam caecus animi est ut de aliis dubitet,
 9     1,   10, 47  |            divinitus facto militum animi terrerentur, non videtur
10     1,   12, 10  |           nec se ipsi gravant: sic animi quoque, credo quia minore
11     2,   17, 29  |          Sin et audientium mobiles animi et tot malis obnoxia veritas,
12     3,    7, 15  |                                    Animi semper vera laus, sed non
13     3,    7, 20  |   inpudicum a poetis accepimus, et animi totidem vitia quot virtutes
14     3,    8, 12  |          conciliationem inpellendi animI. Nonnumquam etiam movenda
15     3,    8, 36  |            sunt enim deliberantium animi, duplex condicio. ~37.
16     4,    1, 47  |          eadem vi perfertur alieni animi qua sui motus. ~48.
17     4,    2, 113 |     iniuriae, genere verberum, sed animi quoque commendatione? summum
18     4,    2, 115 |       difficile est mutare habitum animi semel constitutum. ~116.
19     5,  praef, 1 |            quia vitium esset omnis animi perturbatio, deinde quia
20     5,   10, 27  |                                    animi natura, etenim avaritia
21     5,   10, 28  |          accipi volunt temporarium animi motum, sicut iram pavorem. ~
22     5,   10, 29  |      ducimus, sicut habitus quidam animi, quo tractatur amicus (an)
23     6,  praef, 4 |         possum, ac non oderit hanc animi mei firmitatem si quis in
24     6,    1, 23  |            cogit, sed motum quoque animi sui lacrimis confiteri.
25     6,    1, 25  |       captavit ex ipsa praestantia animi favorem et in locum lacrimarum
26     6,    1, 27  |           dat Miloni eumque potius animi praestantia commendat, accommodavit
27     6,    2, 3   |          et in quem vellet habitum animi posset perducere, quo dicente
28     6,    2, 30  |           cogitare sed facere: hoc animi vitium ad utilitatem non
29     6,    3, 6   |            ratione aliqua sed motu animi quodam nescio an enarrabili
30     6,    3, 32  |     Domitius Afer "ex tui" inquit "animi sententia, Longe, qui malam
31     6,    3, 85  |     simulatio est certam opinionem animi sui imitantis, dissimulatio
32     6,    3, 104 |          homines in omnem adfectum animi, maxime idonea ad resistendum
33     6,    4, 11  |       vices serventur. Non est res animi iacentis et mollis supra
34     7,    2, 3   |                                    Animi coniectura non dubie in
35     7,    2, 14  |         fecerit. Sed haec etiam ad animi coniecturam pertinent: nam
36     8,  proem, 32|      maxime probabilia quae sensum animi nostri optime promunt, atque
37     8,    3, 71  |          et id facillime accipiunt animi quod agnoscunt. ~72.
38     8,    4, 25  |          mens, oculi, manus, ardor animi? Quid cupiebas? Quid optabas"?
39     8,    5, 1   |         habet: nam et iuraturi "ex animi nostri sententia" et gratulantes "
40     9,    2, 15  |           qui, iudices, hoc robore animi atque hac indole virtutis
41     9,    2, 35  | meritissimo volo et debeo pro eius animi in me summa voluntate",
42     9,    4, 62  |       durum sit neque abruptum quo animi velut respirant ac reficiuntur.
43    10,    1, 14  |            nec sicut de intellectu animi recte dixerim "video", ita
44    10,    1, 113 |           videatur, et consilii et animi satis: a nitore et iucunditate
45    10,    3, 21  |             tum illa quae altiorem animi motum secuntur quaeque ipsa
46    10,    7, 8   |         naturali quadam mobilitate animi, ut, dum proxima dicimus,
47    11,    1, 8   |          prodest, neque alio magis animi iudicum conciliari aut,
48    11,    1, 30  |          mores plerumque oratio et animi secreta detegit: nec sine
49    11,    3, 10  |            qualem impetus cuiusque animi tulit actionem iudicent
50    11,    3, 49  |        secuntur, et quod magnitudo animi Milonis ostenditur: "minimeque
51    11,    3, 49  |            me ad eius causam parem animi magnitudinem adferre non
52    11,    3, 170 |           qua praecipue franguntur animi quaeque est maxime naturalis:
53    12,    1, 4   |      deterrima non magis est unius animi quam eiusdem hominis bonum
54    12,    5, 1   |          Sed plurimum ex his valet animi praestantia quam nec metus
55    12,    9, 9   |        minora sunt ipso illo vitio animi quod maledicus a malefico
56    12,   10, 40  |         loquamur, contento promere animi voluntatem nihilque arcessiti