Lib. Cap. Par.
1 1, 1, 4 | Ante omnia ne sit vitiosus sermo nutricibus: quas, si fieri
2 1, 1, 6 | matrem, cuius doctissimus sermo in posteros quoque est epistulis
3 1, 1, 37 | absolutius et expressior sermo, ut nomina quaedam versusque
4 1, 4, 19 | verbis adverbia. Noster sermo articulos non desiderat
5 1, 5, 2 | alter qui omnia per quae sermo nectitur significat, ut
6 1, 5, 62 | primam brevem acui noster sermo non patitur. ~63.
7 1, 6, 1 | observatio, sua scribentibus. Sermo constat ratione vetustate
8 1, 6, 31 | Aeolica ratione, cui est sermo noster simillimus, declinata,
9 1, 6, 43 | sane quid est aliud vetus sermo quam vetus loquendi consuetudo?
10 1, 10, 25 | cum etiam organis, quibus sermo exprimi non potest, adfici
11 1, 11, 8 | intercidant, ut par sibi sermo sit, ut quotiens exclamandum
12 1, 12, 9 | noviciis nostris per quot annos sermo Latinus repugnat! Magis
13 2, 2, 5 | Plurimus ei de honesto ac bono sermo sit: nam quo saepius monuerit,
14 2, 4, 15 | volo. Nam ut primo, cum sermo instituitur, dicere quae
15 2, 5, 11 | Nam sermo rectus et secundum naturam
16 2, 17, 10 | si rhetorice vocari debet sermo quicumque, fuisse eam antequam
17 2, 21, 1 | Quae si ita accipitur ut sermo quacumque de re compositus
18 2, 21, 20 | quod quidem probat etiam sermo communis; nam cum aliquid
19 3, 3, 1 | modo dicitur). Omnis vero sermo, quo quidem voluntas aliqua
20 4, 2, 103| excursio, ne avertatur a iudice sermo, ne alienae personae vocem
21 4, 2, 106| Sermo vero aversus a iudice et
22 4, 2, 118| debet esse quam purissimus sermo), sed quae varietate taedium
23 6, 2, 8 | ego quidem sentio, caret sermo Romanus: mores appellantur,
24 7, 9, 9 | utri duorum antecedentium sermo subiunctus sit in dubio
25 7, 9, 15 | sit secundum naturam magis sermo, semper utrum sit aequius,
26 8, 2, 22 | desit neque superfluat: ita sermo et doctis probabilis et
27 8, 3, 14 | accidit, calculorum purus sermo et dissimilis curae magis
28 8, 3, 26 | totus prope mutatus est sermo. ~27.
29 8, 3, 45 | in obscenum intellectum sermo detortus est, ut "ductare
30 8, 3, 53 | est longior quam oportet sermo, ut apud T. Livium: "legati
31 8, 6, 24 | Marte pugnatum" eruditus est sermo et "Venerem" quam coitum
32 9, 1, 4 | differentia. Est igitur tropos sermo a naturali et principali
33 9, 1, 12 | ita loquimur tamquam omnis sermo habeat figuram. Itemque
34 9, 1, 25 | secutus viam: ut neque omnis sermo schema iudicaretur neque
35 9, 2, 32 | modo appellavi: nam certe sermo fingi non potest ut non
36 9, 2, 32 | non potest ut non personae sermo fingatur. Sed in iis quae
37 9, 2, 37 | Est et iactus sine persona sermo: ~"hic Dolopum manus, hic
38 9, 2, 38 | Aversus quoque a iudice sermo, qui dicitur apostrophe,
39 9, 3, 58 | coepit"; Cicero ad Brutum: "Sermo nullus scilicet nisi de
40 9, 4, 20 | destitui temporibus volunt sermo atque epistula, sed non
41 9, 4, 27 | insistere. Felicissimus tamen sermo est cui et rectus ordo et
42 10, 1, 100| consequimur umbram, adeo ut mihi sermo ipse Romanus non recipere
43 10, 1, 117| acerbitas mira et urbanitas +et sermo+, sed plus stomacho quam
44 11, 3, 35 | sustinendus et quasi suspendendus sermo sit, quod Graeci hypodiastolen
45 11, 3, 43 | pronuntiandi aequalitas, ne sermo subsultet inparibus spatiis
46 11, 3, 87 | omnium hominum communis sermo videatur. ~88.
47 11, 3, 90 | in expositione aut senis sermo, ut in Hydriae prologo,
48 12, 1, 30 | bonos numquam honestus sermo deficiet, numquam rerum
49 12, 9, 21 | cotidianis ac domesticis sermo deficiet, nec se umquam
50 12, 10, 4 | tempora (nam cum Parrhasio sermo Socratis apud Xenophontem
51 12, 10, 33 | semper. Itaque tanto est sermo Graecus Latino iucundior
52 12, 10, 36 | nam quo minus adiuvat sermo, rerum inventione pugnandum
53 12, 10, 43 | quandam videtur habere naturam sermo vulgaris, aliam viri eloquentis
54 12, 10, 56 | iis quae non recipientur. Sermo ipse qui facillime iudicem
|